Κοινότητα Μηχανικών: Το Απόλυτο αντισεισμικό σύστημα Μεταλλικών, Σύμμεικτων,και άλλων δομικών έργων - Κοινότητα Μηχανικών

ΡΟΠΕΣ ΣΤΟΥΣ ΚΟΜΒΟΥΣ
Αν θέλετε να κατανοήσετε πλήρως τις εντάσεις που αναπτύσσονται γύρο από τους κόμβους των φερόντων στοιχείων ενός φέροντα οργανισμού κατά το λίκνισμα σε έναν δυνατό σεισμό, δεν έχετε παρά να τους παρομοιάσετε με τον σταυρό που χρησιμοποιούμε για να ξεβιδώσουμε τα μπουλόνια της ρόδας του αυτοκινήτου.
Φαντάσου ότι προσπαθείς με τα δύο σου χέρια να γυρίσεις τις οριζόντιες δύο άκρες του σταυρού δεξιόστροφα ενώ ένας άλλος άνθρωπος απέναντί σου ταυτόχρονα να προσπαθεί να γυρίσει με τα δύο του χέρια τις κατακόρυφες άκρες του σταυρού αριστερόστροφα. Ο σταυρός θα ισορροπεί αν οι δύο αντίθετες ροπές έχουν την ίδια ένταση. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εφαρμόζονται οι εντάσεις απλά είναι ίσες και αντίθετες και ισορροπούν.
Θα παρατηρήσουμε ότι ... όταν το ένα μας χέρι σπρώχνει το ένα οριζόντιο άκρο προς τα κάτω, το άλλο μας χέρι σπρώχνει ανοδικά το άλλο οριζόντιο άκρο. Ενώ ο άλλος άνθρωπος όταν σπρώχνει με το ένα χέρι του το άνω κατακόρυφο άκρο αριστερά το άλλο του χέρι σπρώχνει το κάτω κατακόρυφο άκρο δεξιά.
Παρατηρούμε επίσης ότι ο αριστερός κορμός του οριζόντιου μέρους του σταυρού αν λυγίζει προς τα επάνω ο δεξιός κορμός λυγίζει προς τα κάτω. Την ίδια αντίθετη κάμψη έχει και ο κατακόρυφος κορμός του πάνω και του κάτω μέρους του σταυρού. Αν η κάμψη είναι μεγάλη θα παραμορφωθούν οι κορμοί του σταυρού.
Οι ίδιες εντάσεις δημιουργούνται στους κόμβους των υποστυλωμάτων
Ως προς τον κατακόρυφο άξονα της κατασκευής τον οποίον αποτελούν τα καθ ύψος υποστυλώματα οι δύο αντίθετες δυνάμεις των άκρων τους προέρχονται αφενός από την επιτάχυνση του εδάφους θεμελίωσης προερχόμενη από την φορά του σεισμού και αφετέρου από τις εντάσεις αντίθετης φοράς που εξασκούνται από την αδράνεια της κατασκευής.
Ως προς τον οριζόντιο άξονα της κατασκευής τον οποίον αποτελούν οι δοκοί και οι πλάκες, οι καθοδικές και ανοδικές εντάσεις πάνω στους κορμούς τους εξασκούνται από την στροφή του υποστυλώματος αφενός και από την αντίδραση των δοκών και πλακών να ακολουθήσουν την στροφή.
Κατά την στροφή του υποστυλώματος ή του τοιχώματος η μία του παρειά δέχεται θλίψη και η απέναντι παρειά δέχεται εφελκυσμό.
Η θλίψη δημιουργείται από τις καθοδικές εντάσεις της μιας παρειάς αφενός και αφετέρου από τις αντίθετες εντάσεις του εδάφους της θεμελίωσης.
Ο εφελκυσμός προέρχεται από τις ανοδικές εντάσεις της άλλης παρειάς αφενός και αφετέρου από της αντίθετης κατεύθυνσης εντάσεις των στατικών φορτίων της κατασκευής που μεταφέρουν οι δοκοί στην παρειά του τοιχώματος. Τα στατικά φορτία αντιστέκονται στις ανοδικές εντάσεις. Αυτή η αντίθεση των εντάσεων των ροπών αφενός του τοιχώματος και αφετέρου της δοκού και της πλάκας ευθύνεται για την κάμψη των κορμών του υποστυλώματος της δοκού και της πλάκας.
Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα αυτό των ανοδικών εντάσεων. Τις καθοδικές εντάσεις οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με το έδαφος θεμελίωσης και δημιουργούν θλίψη στην μία παρειά του τοιχώματος έχουμε την δυνατότητα να τις αντιμετωπίσουμε αν αυξήσουμε την διατομή του τοιχώματος ή τον εγκάρσια οπλισμό ή αν ενισχύσουμε την ποιότητα του σκυροδέματος.
Τις ανοδικές εντάσεις όμως πως θα τις σταματήσουμε ? Προς το παρόν τις σταματά η αντίρροπη ροπή των δοκών και των πλακών. Έχει όμως αποδειχθεί ότι οι διατομές των δοκών και των πλακών είναι ανεπαρκούς αντοχής ώστε να ανταποκριθούν σε έναν πολύ μεγάλο σεισμό. Αν μεγαλώσουμε τις διατομές τους μεγαλώνουν και οι εντάσεις αδράνειας λόγο της αύξησης της μάζας τους. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Όταν έχουμε τοιχώματα είναι τόσο μεγάλες οι ροπές που κατεβάζουν στην βάση που είναι αδύνατον αυτές να παραληφθούν από τους πεδιλοδοκούς. Πάλη μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Τι κάνουμε? Υπάρχει λύση? ΝΑΙ υπάρχει. Αφού οι διατομές της δοκού και της πλάκας αδυνατούν να παραλάβουν τις ανοδικές εντάσεις ενός μεγάλου σεισμού, πρέπει να τις βοηθήσουμε με μία άλλη μέθοδο η οποία να έχει την δυνατότητα να τις εξαλείφει τελείως. Για να το κατορθώσουμε αυτό πρέπει να συγκεντρώσουμε όλες τις ανοδικές εντάσεις σε μία περιοχή του τοιχώματος και με την βοήθεια ενός μηχανισμού να τις αφαιρέσουμε πάνω από το τοίχωμα εκτρέποντας αυτές έξω από το τοίχωμα στέλνοντας αυτές μέσα στο έδαφος. Που συγκεντρώνονται όλες οι εντάσεις θλίψης? Συγκεντρώνονται στην μία παρειά στο κάτω άκρο του τοιχώματος. Που συγκεντρώνονται όλες οι ανοδικές εντάσεις ? Συγκεντρώνονται στο ανώτατο άκρο της άλλης παρειάς. Από αυτό το ανώτατο άκρο παραλαμβάνει τις ανοδικές εντάσεις ο μηχανισμός της ευρεσιτεχνίας και τις στέλνει μέσα στο έδαφος.
Ο μηχανισμός της ευρεσιτεχνίας αποτελείτε από έναν τένοντα ο οποίος διαπερνά ελεύθερος το τοίχωμα μέσα από μία σωλήνα και πακτώνεται στα δύο του άκρα, αφενός στο ανώτατο άκρο του τοιχώματος και αφετέρου μέσα στο έδαφος. Κατ αυτόν τον τρόπο παραλαμβάνει τα ανοδικά φορτία και τα στέλνει μέσα στο έδαφος αφαιρώντας τις ανοδικές εντάσεις από το τοίχωμα. Αν αφαιρέσουμε τις ανοδικές εντάσεις από την μία παρειά του τοιχώματος καταργούμε εντελώς τις εντάσεις εφελκυσμού, και τις ροπές των κόμβων.
Τώρα γιατί ο τένοντας διαπερνά ελεύθερος το τοίχωμα ? Η απάντηση είναι απλή. Διαπερνά ελεύθερος διότι καθεαυτόν τον τρόπο έχουμε θλιπτικές και μόνο θλιπτικές εντάσεις στο ανώτατο άκρο του τοιχώματος προερχόμενες από τις ανοδικές εντάσεις και αφετέρου από την αντίδραση του μηχανισμού προς τις ανοδικές εντάσεις. Αν ο τένοντας δεν διαπερνούσε ελεύθερος το τοίχωμα θα υφίσταται ένας άλλος μηχανισμός αυτός της συνάφειας.
Ο μηχανισμός της συνάφειας δεν επιτρέπει την συγκέντρωση όλων των ανοδικών εντάσεων στο ανώτατο άκρο του τοιχώματος. Αυτό δεν είναι καλό διότι μετατρέπει το τοίχωμα σε μοχλοβραχίονα ο οποίος έχει την ιδιότητα να πολλαπλασιάζει τις ροπές στην βάση. Αν οι ανοδικές εντάσεις παραλαμβάνονται εξολοκλήρου από το ανώτατο άκρο τότε δεν υφίσταται μηχανισμός μοχλοβραχίονα. Δεν υφίσταται κάμψη. Δεν υφίσταται κρίσιμη περιοχή αστοχίας.
Το μόνο που υφίσταται στο τοίχωμα είναι εντάσεις θλίψης στα δύο του άκρα πάνω κάτω.

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΕΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ
Ελέγχοντας τις μετατοπίσεις των κατασκευών ελέγχουμε και τις εντάσεις που προκαλούν αστοχίες και επιφέρουν κατάρρευση των κατασκευών σε έναν μεγάλης έντασης σεισμό.
1) Αν έχουμε ένα υψίκορμο τοίχωμα που απλά πατάει πάνω στο έδαφος ... Αν εφαρμόσουμε στο ανώτατο άκρο του μια μικρή πλάγια δύναμη θα ανατραπεί.
2) Αν έχουμε δύο υψίκορμα τοιχώματα τα οποία συνδέονται πλεσιακά μεταξύ τους με μια δοκό και μία πεδιλοδοκό ... αν τους εφαρμόσουμε στο ανώτατο άκρο τους μια πλάγια δύναμη αυτά δεν θα ανατραπούν. Αν όμως η δύναμη είναι μεγάλη θα μεταφέρουν ροπές στον δοκό και τον πεδιλοδοκό με αποτέλεσμα να κάμψουν τον κορμό τους Αν η κάμψη είναι μεγάλη θα αστοχήσουν.
3) Αν έχουμε ένα υψίκορμο τοίχωμα του οποίου η βάση είναι πακτωμένη στο έδαφος με τον μηχανισμό της ευρεσιτεχνίας αν του εφαρμόσουμε στο ανώτατο άκρο του μια μικρή πλάγια δύναμη δεν θα ανατραπεί Αν η δύναμη είναι μεγάλη θα υπάρξει κάμψη στον κορμό του, αλλά δεν θα υπάρξει ανάκληση του πέλματος της βάσης του. Αν η δύναμη είναι πάρα πολύ μεγάλη θα αστοχήσει λόγο κάμψης του κορμού του.
4) Αν πακτώσουμε τα ανώτατα άκρα του τοιχώματος με το έδαφος θεμελίωσης ( με τον μηχανισμό της ευρεσιτεχνίας ) και του εφαρμόσουμε μια πάρα πολύ μεγάλη πλάγια δύναμη θα παρατηρήσουμε ότι το τοίχωμα ούτε θα ανατραπεί, ούτε θα κάμψη τον κορμό του ούτε θα αστοχήσει.
Εξηγώ γιατί.
Αν πακτώσεις την βάση με το έδαφος σταματάς μεν την ανάκληση - περιστροφή - ανασήκωμα του πέλματος της βάσης αλλά δεν σταματάς την ελαστικότητα του κορμού του τοιχώματος, οπότε όταν οι δυνάμεις είναι πολύ μεγάλες δεν αποκλείεται η αστοχία όταν περάσουμε σε ανελαστικές μετατοπίσεις και μετέπειτα σε καταστάσεις θραύσεως.
Αν όμως πακτώσεις τα ανώτατα άκρα του τοιχώματος με το έδαφος θεμελίωσης με έναν τένοντα ελεύθερης διέλευσης μέσα από το τοίχωμα, τότε συμβαίνει το εξής. Οι ανοδικές εντάσεις παραλαμβάνονται από το ανώτατο άκρο του τοιχώματος από τον τένοντα της ευρεσιτεχνίας και οδηγούνται μέσα στο έδαφος θεμελίωσης. Ξέρουμε ότι για να υπάρξει κάμψη πρέπει να δημιουργηθούν πρωτίστως εντάσεις εφελκυσμού στην μια παρειά του τοιχώματος.
Ο εφελκυσμός δημιουργείται από δύο αντίθετες εντάσεις τις μεν ανοδικές εντάσεις προερχόμενες από την ροπή ανατροπής του τοιχώματος και τις καθοδικές εντάσεις των στατικών φορτίων. Αφού ο μηχανισμός της ευρεσιτεχνίας παραλαμβάνει μία από τις δύο εντάσεις που δημιουργούν τον εφελκυσμό, ( αυτές τις ανοδικές εντάσεις από το ανώτατο άκρο του τοιχώματος και τις οδηγεί μέσα στο έδαφος θεμελίωσης ) δεν μπορεί να υπάρξει εφελκυσμός. Χωρίς εφελκυσμό δεν υπάρχει και η κάμψη του τοιχώματος. Χωρίς κάμψη δεν υπάρχει ούτε η κρίσιμη περιοχή αστοχίας λόγο κάμψης.
Συμπέρασμα.
Αν σταματήσουμε την ροπή ανατροπής, την ανάκληση του πέλματος της βάσης καθώς και την κάμψη του κορμού του τοιχώματος τότε έχουμε σταματήσει την μετατόπιση του κορμού του τοιχώματος. Σταματώντας την μετατόπιση του κορμού του τοιχώματος έχουμε σταματήσει και τις ροπές στους κόμβους, που επιφέρουν την κάμψη του κορμού του δοκού και του πεδιλοδοκού. Χωρίς μετατοπίσεις δεν υπάρχει παραμόρφωση Χωρίς παραμόρφωση δεν υπάρχει αστοχία στον σεισμό.
Παράδειγμα στο πείραμα προς το τέλος του βίντεο. https://www.youtube....v=zhkUlxC6IK4ο

Ο μηχανισμός συνεργασίας σκυροδέματος χάλυβα ονομάζεται συνάφεια Με τον όρο συνάφεια περιγράφουμε έναν μηχανισμό ο οποίος μέσω της χημικής και της μηχανικής πρόσφυσης πάνω στην διεπιφάνεια σκυροδέματος χάλυβα συνεργάζονται για την παραλαβή εντάσεων εφελκυσμού. Ο εφελκυσμός εμφανίζεται όπου υπάρχουν εντάσεις αντίθετης φοράς οι οποίες τείνουν να επιμηκύνουν το σώμα.
Συνήθως στις κτίριοκατασκευές ο εφελκυσμός εμφανίζεται όπου υπάρχει κάμψη, ροπή όπως π.χ εμφανίζεται στον κορμό των δοκών πλακών υποστυλωμάτων λόγο των στατικών φορτίων ή λόγο εξωτερικών εντάσεων ( σεισμός, άνεμος ) όπου καλούνται να παραλάβουν. Είπαμε ότι ο εφελκυσμός εμφανίζεται όπου υπάρχουν εντάσεις αντίθετης φοράς οι οποίες τείνουν να επιμηκύνουν το σώμα. Σε ένα υποστύλωμα υπό κάμψη η μία του παρειά επιμηκύνεται - εφελκύεται και η άλλη του παρειά θλίβεται. Ο μηχανισμός της συνάφειας αναλαμβάνει κυρίως τις εντάσεις εφελκυσμού του υποστυλώματος το οποίο βρίσκεται υπό κάμψη λόγο στατικών φορτίων ή λόγο πλάγιων εξωτερικών εντάσεων. Σε ένα υποστύλωμα οι εντάσεις που αναλαμβάνει η συνάφεια δεν είναι οι ίδιες καθ όλο το μήκος του δηλαδή υπάρχει περιοχή με αυξημένη ένταση. Αυτή η περιοχή ονομάζεται κρίσιμη περιοχή, και είναι αυτή η περιοχή όπου οι εντάσεις αλλάζουν κατεύθυνση προς την μία ή την άλλη διεύθυνση. Αυτή η κρίσιμη περιοχή του μηχανισμού της συνάφειας η οποία κατά την κάμψη εμφανίζει την μέγιστη εντατική κατάσταση και την μέγιστη επιμήκυνση δεν εμφανίζεται πάντα σε μια συγκεκριμένη περιοχή του υποστυλώματος ούτε σε μια και μόνο περιοχή του.
Μερικά παραδείγματα.
1) 'Ένα υποστύλωμα που λικνίζεται σαν στύλος ( με μοναδική πάκτωση στην βάση ) η κρίσιμη περιοχή θα εμφανισθεί κοντά στην βάση του, ενώ σε έναν πλαισιακό φορέα η κρίσιμη περιοχή θα εμφανισθεί και στο άνω και στο κάτω άκρο του υποστυλώματος. Στο άνω άκρο θα εμφανισθεί λόγο των ροπών του κόμβου στο δε κάτω άκρο του λόγο της κάμψης του υποστυλώματος. Όταν η κάτω δεξιά παρειά του υποστυλώματος δέχεται εφελκυσμό ταυτόχρονα και η πάνω αριστερή παρειά του δέχεται εφελκυσμό που του επιβάλει η στροφή του κόμβου.
Συμπέρασμα.
Από τα πάρα πάνω προκύπτει ένα σοβαρό πρόβλημα με την μηχανισμό της συνάφειας και αυτό είναι η κρίσιμη περιοχή η οποία δεν εμφανίζεται πάντα στο κέντρο του κορμού του υποστυλώματος αλλά στα άκρα του. Η συνάφεια για να παραλάβει τον εφελκυσμό χωρίζεται σε δύο μέρει στο σημείο της κρίσιμης περιοχής. Το ένα μέρος αντιδρά στην έλξη που του επιβάλει το άλλο μέρος. Αν η συνάφεια του ενός μέρους είναι μικρότερη από την συνάφεια του άλλου μέρους το ασθενέστερο μέρος θα αστοχήσει πρώτο. Δηλαδή στα άκρα του υποστυλώματος όπου εμφανίζεται πάντα η κρίσιμη περιοχή έχουν ασθενέστερη συνάφεια λόγο του μικρού μήκους επικάλυψης που έχουν, εν σχέση με το άνω μέρος το οποίο έχει μεγαλύτερη πρόσφυση λόγο της μεγαλύτερης επικάλυψης που έχουν.
Αυτό θα επιφέρει την ολίσθηση του χάλυβα μέσα από την ασθενέστερη πλευρά της συνάφειας του σκυροδέματος.
Αυτό σημαίνει ότι η συνάφεια είναι ένας μη αξιόλογος μηχανισμός συνεργασίας διότι ακυρώνει τις αντοχές εφελκυσμού του χάλυβα γιατί καταστρέφεται εύκολα.
1) Ο μηχανισμός της συνάφειας δημιουργεί κρίσιμη περιοχή όπου συγκεντρώνει και πολλαπλασιάζει ( όπως ο μοχλοβραχίονας ) όλες τις εντάσεις σε συγκεκριμένες περιοχές οι οποίες καταπονούν το σκυρόδεμα υπέρμετρα διότι δεν υπάρχει ομοιόμορφη κατανομή εντάσεων με αποτέλεσμα να αστοχεί και λόγο θλίψης από την μια του παρειά και λόγο έλξης από την άλλη.
2) Δεύτερο Πρόβλημα είναι αυτό της διαφοράς δυναμικού της συνάφειας που δρα δεξιά και αριστερά από την κρίσιμη περιοχή. Για αυτό αυτή η περιοχή ονομάζεται και περιοχή αστοχίας.
3) πρόβλημα που παρουσιάζει είναι ότι ο μηχανισμός της συνάφειας δεν συνεργάζεται με χαλαρά μαλακά υλικά όπως είναι το έδαφος θεμελίωσης οπότε η σύνδεση οπλισμού χάλυβα και μαλακού εδάφους θεμελίωσης θεωρείται αδύνατη.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι εντάσεις να μεταφέρονται στους κόμβους.
Υπάρχει λύση για όλα τα πάρα πάνω προβλήματα της συνάφειας?
Ναι υπάρχει αρκεί να με ακούσετε προσεκτικά και να εφαρμόσετε αυτά που θα πω πάρα κάτω. .
Ο μηχανισμός της συνάφειας είναι καλός ως δευτερεύον οπλισμός λόγο των προβλημάτων που παρουσιάζει.
Υπάρχει και ο γνωστός μηχανισμός της προέντασης ο οποίος συνήθως χρησιμοποιείται στα οριζόντια φέροντα στοιχεία της κατασκευής. Εγώ δεν αναφέρομαι σε αυτόν τον μηχανισμό.

Αναφέρομαι σε έναν μηχανισμό ο οποίος πακτώνει τα ανώτατα άκρα των τοιχωμάτων με το έδαφος της θεμελίωσης κάτω από το πέλμα της βάσης. Αυτή η ένωση του εδάφους και των άνω άκρων των τοιχωμάτων της κατασκευής γίνεται για να σταματήσει η στροφή των τοιχωμάτων καθώς και ή η ροπή ανατροπής όλης της κατασκευής. Αυτός ο σχεδιασμός μαζί με τον μηχανισμό βασικά σταματάνε όλες τις μετατοπίσεις διότι παραλαμβάνουν τις εντάσεις του σεισμού και τις μεταφέρουν μέσο του τένοντα και του κορμού των τοιχωμάτων μέσα στο έδαφος και όχι πάνω στους κορμούς των δοκών όπου οδηγούνται σήμερα με τον γνωστό σχεδιασμό. Τις ανοδικές εντάσεις της στροφής του τοιχώματος τις παραλαμβάνει και τις μεταφέρει μέσα στο έδαφος ο τένοντας του μηχανισμού της ευρεσιτεχνίας και τις καθοδικές τις μεταφέρει στο έδαφος ο κορμός του τοιχώματος, πριν αυτές μεταφερθούν πάνω στους δοκούς. Ο τένοντας δεν έρχεται σε επαφή με το σκυρόδεμα του τοιχώματος διότι το διαπερνά ελεύθερος μέσα από μία σωλήνα. Οπότε δεν υπάρχει ουδεμία συνάφεια στην διεπιφάνεια του τένοντα και του σκυροδέματος. Αυτό αλλάζει τον μηχανισμό αντίδρασης του σκυροδέματος και του χάλυβα. Σε αυτόν τον μηχανισμό το σκυρόδεμα δέχεται μόνο θλίψη και ο τένοντας μόνο εφελκυσμό. Το σκυρόδεμα του τοιχώματος δέχεται θλιπτικές εντάσεις στα δύο αντικριστά άκρα του πάνω κάτω, και ο τένοντας μόνο εντάσεις εφελκυσμού Βασικά εκτρέπει τις ανοδικές εντάσεις και τις κατευθύνει μέσα στο έδαφος.
Με αυτόν τον μηχανισμό δεν δημιουργούμε κρίσιμη περιοχή αστοχίας, όπως δημιουργεί ο μηχανισμός της συνάφειας, ούτε διαφορά δυναμικού στην αντίθεση των εντάσεων του εφελκυσμού, ούτε ροπές στους κόμβους, διότι απλά καταργούμε την κάμψη και την ανάκληση του πέλματος της βάσης.
Αν το έδαφος είναι μαλακό και αδυνατεί να παραλάβει τις καθοδικές εντάσεις της στροφής του τοιχώματος τότε υπάρχει πρόβλημα. Όχι δεν υπάρχει πρόβλημα διότι ο μηχανισμός πάκτωσης βελτιώνει το έδαφος θεμελίωσης και του αυξάνει την ικανότητα παραλαβής φορτίων.
Όλα αυτά στην πράξη του πειράματος. https://www.youtube....EltZP-8r_uUMk4A

https://www.youtube....5pEy7n9Q&t=109s

https://www.youtube....kUlxC6IK4&t=75s

Θέματα αντισεισμικού σχεδιασμού με την ευρεσιτεχνία.
Αν εγώ επέλεγα να σχεδιάσω ένα απολύτως αντισεισμικό σπίτι χωρίς να υπολογίζω το κόστος, το πρώτο που θα έκανα ήταν να ζητήσω πρώτα τα αρχιτεκτονικά σχέδια για να δω που έχω την δυνατότητα να αφαιρέσω τοιχοποιία και να την αντικαταστήσω εξολοκλήρου με φέροντα τοιχώματα στα οποία θα πάκτωνα όλα τα ανώτατα άκρα τους με το έδαφος θεμελίωσης. Θα σχεδίαζα αυτά τα τοιχώματα να είχαν πολυδιάστατες επιμήκη τομές γεωμετρικού σχήματος, προσαρμοσμένες στις αρχιτεκτονικές δομικές διαστάσεις τομών, ώστε να ανταποκρινόντουσαν καλύτερα προς τις διαφόρων κατευθύνσεων μετατοπίσεις του σεισμού. Θα επίλυα όλες τις εντάσεις που αναπτύσσονται σε έναν πάρα πολύ μεγάλο σεισμό, τόσο στο σώμα του φέροντα οργανισμού όσο και στο έδαφος θεμελίωσης, ώστε να ξέρω το μέγεθος και τις αντοχές του μηχανισμού πάκτωσης, καθώς και την διάμετρο και το βάθος των γεωτρήσεων μέσα στις οποίες θα γίνει η πάκτωση και η ενεμάτωση
Η απάντηση στο θέμα κόστους είναι απλή. Αν έχουμε κάτι πολύ ισχυρό, το οποίο δεν χρειαζόμαστε να είναι τόσο ισχυρό τότε αφαιρούμε τοιχία οπλισμό και βάσεις και η κατασκευή γίνεται ποιο φθηνή. Άλλο όμως να κάνεις αυτό που λέω, και άλλο να μην μπορείς να δαμάσεις τον πολύ ισχυρό σεισμό όπως αυτό συμβαίνει σήμερα. Ακόμα να ξέρεις ότι το σκυρόδεμα υπό προϋποθέσεις σχεδιασμού είναι φθηνότερο από την οπτοπλινθοδομή. Π.χ τα προκατασκευασμένα κτίρια κατασκευασμένα εξολοκλήρου από οπλισμένο σκυρόδεμα είναι κατά 50% φθηνότερα από ότι κοστίζουν τα συμβατικά κτίρια αποτελούμενα από φέροντα οργανισμό και φατνώματα οπτοπλινθοδομής. Πως γίνεται αυτό αν το σκυρόδεμα είναι ποιο ακριβό ? Ξέρεις τι σου είπα τώρα? Σου είπα ότι αν τα προκατασκευασμένα από Ο.Σ φορέσουν την πατέντα την δική μου θα κατασκευάζουμε προκατασκευασμένους ουρανοξύστες με μειωμένο κόστος κατασκευής 50% Σαν τις εκπτώσεις -50% αλλά με πολλαπλάσια αντοχή προς τις σεισμικές μετατοπίσεις. Στην καινοτομία δεν υπάρχουν αδιέξοδα όταν υπάρχει πρόθεση εφαρμοσμένης έρευνας.

Η ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΡΟΠΗ ΣΤΡΕΨΗΣ ΤΩΝ ΚΟΜΒΩΝ
Σε έναν σεισμό η κατασκευή ολόκληρη αλλά και το κάθε υποστύλωμα αυτής ξεχωριστά λικνίζονται. Κατά το λίκνισμα σε κάθε κόμβο της κατασκευής δημιουργείτε μια ροπή στρέψης η οποία παραμορφώνει κάμπτοντας τους κορμούς του υποστυλώματος και των δοκών. Στην φωτογραφεία βλέπουμε ότι όταν αυτή η ροπή εφαρμόζεται πάνω σε έναν τετραπλό κόμβο σχήματος σταυρού οι κορμοί των υποστυλωμάτων και των δοκών κάμπτονται κατά διαφορετικές κατευθύνσεις. Αυτή η ροπή στρέψης είναι που κάμπτει μέχρι αστοχίας τους κορμούς των υποστυλωμάτων και των δοκών και καταρρέουν οι κατασκευές. Το ερώτημα είναι γιατί και πως δημιουργείται αυτή η ροπή στρέψης στους κόμβους?
Απάντηση
Δημιουργείται όταν το υποστύλωμα κατά το λίκνισμα της κατασκευής χάνει την κατακόρυφη στάση του η οποία προϋπήρχε πριν τον σεισμό και μετατοπίζεται γέρνοντας πότε δεξιά πότε αριστερά. Αυτή η αλλαγή μετατόπισης της κλίσης του υποστυλώματος συμβαίνει είτε γιατί ανακλίνεται η βάση του και χάνει την οριζόντια αρχική θέση, είτε λόγο της κάμψης του κορμού του.
Λύση
Πρέπει να σταματήσουμε το λίκνισμα του υποστυλώματος.
Δηλαδή πρέπει να σταματήσουμε την στροφή του υποστυλώματος ή αλλιώς την ροπή ανατροπής του αν θέλουμε να εξαλείψουμε την ροπή στρέψης των κόμβων.
Αν σταματήσουμε το λίκνισμα του υποστυλώματος δεν θα υπάρχει ροπή στρέψης στους κόμβους οπότε δεν θα δημιουργούνται εντάσεις υπεύθυνες για την κατάρρευση των κατασκευών. Αφού δεν είναι δυνατόν και είναι ανεπαρκείς οι δημιουργηθείσες αντίρροπες ροπές των κορμών των δοκών και των υποστυλωμάτων να επιφέρουν την επιθυμητή ισορροπία δυνάμεων ως προς την απόκριση των κατασκευών προς τις σεισμικές μετατοπίσεις, πρέπει να εφεύρουμε μία άλλη μέθοδο σχεδιασμού ικανή να παραλάβει αυτές τις εντάσεις σταματώντας εντελώς το λίκνισμα του υποστυλώματος. Για να κατορθώσουμε να σταματήσουμε εντελώς το λίκνισμα του υποστυλώματος και να διατηρούμε την καθετότητα του κορμού του στον σεισμό, πρέπει να σταματήσουμε τόσο την κάμψη του κορμού του όσο και την ανάκληση της βάσης του.
Αυτό το κατορθώνουμε μόνο όταν ενώσουμε μέσο ενός ελεύθερης διέλευσης τένοντα, το ανώτατο άκρο του υποστυλώματος με το έδαφος θεμελίωσης κάτω από την βάση του. Αυτή η ένωση εδάφους και ανώτατου άκρου του υποστυλώματος σταματά την στροφή του, όσο και την κάμψη του κορμού του οπότε δεν εμφανίζεται και η ροπή στρέψης στους κόμβους. Αυτός ο μηχανισμός γίνεται ποιο αποτελεσματικός όταν αντί του υποστυλώματος χρησιμοποιούμε επιμήκους υποστυλώματα διαφόρων γεωμετρικών σχημάτων στα οποία φροντίζουμε να πακτώσουμε όλα τα ανώτατα άκρα τους με το έδαφος θεμελίωσης όπως δείχνει το δεύτερο σχήμα.
Πειράματα επαλήθευσης της θεωρίας μου.
Εδώ... https://www.youtube....le_polymer=true

ΕΡΕΥΝΑ.ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΔΙΑΤΜΗΤΙΚΗ ΑΣΤΟΧΙΑ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΎ ΤΗΣ ΣΥΝΑΦΕΙΑΣ
Η συνεργασία μεταξύ σκυροδέματος και χάλυβα σε μια κατασκευή από Ο.Σ. ( οπλισμένο σκυρόδεμα ) επιτυγχάνεται με τη συνάφεια. Με τον όρο συνάφεια ορίζεται η συνδυασμένη δράση των μηχανισμών που παρεμποδίζουν τη σχετική ολίσθηση μεταξύ των ράβδων του οπλισμού και του σκυροδέματος που τις περιβάλλει. Οι επιμέρους μηχανισμοί της συνάφειας είναι η πρόσφυση, η τριβή και, για την περίπτωση ράβδων χάλυβα με νευρώσεις, η αντίσταση του σκυροδέματος το οποίο εγκλωβίζεται μεταξύ των νευρώσεων. Η συνδυασμένη δράση των μηχανισμών αυτών θεωρείται ισοδύναμη με την ανάπτυξη διατμητικών τάσεων στη διεπιφάνεια σκυροδέματος και χάλυβα. Όταν οι τάσεις αυτές φθάσουν στην οριακή τιμή τους επέρχεται καταστροφή της συνάφειας με τη μορφή διάρρηξης του σκυροδέματος κατά μήκος των ράβδων και αποκόλλησης των ράβδων χάλυβα. Η μείωση των τάσεων επιτυγχάνεται με αύξηση της επικάλυψης και μείωση της διαμέτρου των ράβδων του οπλισμού. Η αύξηση της οριακής τιμής τους επιτυγχάνεται με αύξηση της αντοχής του σκυροδέματος. Η παρουσία εγκάρσιου οπλισμού δρα ευνοϊκά περιορίζοντας το άνοιγμα των αναπτυσσόμενων ρωγμών στη διεπιφάνεια οπλισμού και σκυροδέματος.Το βασικό πρόβλημα δημιουργείται από την ανάπτυξη υπεραντοχης του χάλυβα, το οποίο στρέφει την αστοχία σε διατμητικης μορφής, η οποία είναι άκρως ψαθυρη. Αυτό, προκειμένου να αντιμετωπιστεί, πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα αστοχήσει διατμητικα το σκυρόδεμα, αρα πρέπει να αποτρέψουμε την ανάπτυξη υπέρ αντοχης στον χάλυβα που επιφέρει την διατμητική αστοχία κυρίως του σκυροδέματος επικάλυψης η οποία είναι μια επικίνδυνη μορφή αστοχίας, όπως όλοι γνωρίζουμε.
Με λίγα λόγια τοποθετούμε πολύ οπλισμό και αυξάνουμε το κόστος της κατασκευής χωρίς να κάνουμε την δουλειά μας γιατί απλά το σκυρόδεμα δεν αντέχει τις τάσεις εφελκυσμού και διάτμισης που αντέχει ο χάλυβας. Και είναι φυσικό το σκυρόδεμα να μην αντέχει αφού οι προδιαγραφές του προσδιορίζονται να αντέχει μόνο τις εντάσεις θλίψης. Το ερώτημα που μπαίνει είναι αν υπάρχει μια άλλη μέθοδος σχεδιασμού η οποία αρχικώς να καταργεί την διατμητική αστοχία και να χρησιμοποιεί τον χάλυβα αφενός για την παραλαβή μόνο των εντάσεων εφελκυσμού και αφετέρου να χρησιμοποίηση το σκυρόδεμα μόνο για την παραλαβή των εντάσεων θλίψης.
Ναι υπάρχει άλλη μέθοδος σχεδιασμού με την οποία χρησιμοποιώντας τον μισό οπλισμό θα κάνουμε ποιο αποτελεσματική την απόκριση των κατασκευών στον σεισμό με λιγότερο κατασκευαστικό κόστος.
Σύμφωνα με την μέθοδο αυτή αυτό επιτυγχάνεται με μια συνεχή έλξη της δομικής κατασκευής προς το έδαφος και του εδάφους προς την κατασκευή, κάνοντας αυτά τα δύο μέρη ένα σώμα. Αυτή τη δύναμη έλξης την εφαρμόζει ένας μηχανισμός έλξης. Αυτός αποτελείται από έναν τένοντα ο οποίος διαπερνά ελεύθερα τα άκρα των τοιχωμάτων μέσα από σωλήνες διόδου Το ανώτατο άκρο του αφού πρωτίστως προενταθεί πακτώνεται στο ανώτατο άκρο του τοιχώματος με την βοήθεια μιας σφήνας ή ενός κοχλία και το κάτω άκρο του πακτώνεται μέσα στο έδαφος με έναν μηχανισμό πάκτωσης.
Η ασκούμενη έλξη του του τένοντα από τον μηχανισμό έλξης και η αντίδραση σ’ αυτήν την έλξη από τον μηχανισμό πάκτωσης στο έδαφος, γεννά την επιθυμητή θλίψη μεταξύ του εδάφους και της κατασκευής.
Με αυτήν την μέθοδο όπλισης ο χάλυβας δέχεται μόνο εφελκυσμό το σκυρόδεμα μόνο θλίψη και ουδεμία διατμητική αστοχία υπάρχει.
Αν έχουμε τοιχώματα ή άκαμπτες εξολοκλήρου από οπλισμένο σκυρόδεμα κατασκευές οι οποίες μπορούν να αντεπεξέλθουν στις καθοδικές θλιπτικές εντάσεις τότε μπορούμε αντί απλά να πακτώσουμε τα άκρα τους να τους εφαρμόσουμε με τον μηχανισμό επιπλέον θλιπτικές εντάσεις. Αυτό θα αυξήσει την ικανότητα του σκυροδέματος ως προς την τέμνουσα βάσης. Σε αυτήν την μέθοδο επιλέγουμε να σχεδιάσουμε την παραλαβή των σεισμικών φορτίων δυναμικά. Αν σχεδιάσουμε ελαστικά με μικρής διατομής υποστυλώματα τότε η μέθοδος σχεδιασμού των καθοδικών εντάσεων αλλάζει. Σε αυτή την μέθοδο σχεδιασμού απλά πακτώνουμε το ανώτατο άκρο του υποστυλώματος με το έδαφος. Μεταξύ του κοχλία πάκτωσης και του ανώτατου άκρου του υποστυλώματος τοποθετούμε ένα ελατήριο. Αυτό το ελατήριο χρησιμεύει α) για να αφήνει τα περιθώρια στον φέροντα οργανισμό να λικνίζετε μέσα στην ελαστική περιοχή μετατόπισης στην οποία δεν εμφανίζονται αστοχίες και πριν περάσει σε ανελαστικές μετατοπίσεις με πλαστικές αστοχίες να τερματίζει την ελαστικότητά του και να αναλαμβάνει ο κοχλίας να τερματίσει δυναμικά το λίκνισμα της κατασκευής. β) Για να αφήνει τα φέροντα στοιχεία της κατασκευής να παραλαμβάνουν μέρος των εντάσεων. γ) Για να έχουμε σεισμική απόσβεση σε κάθε κύκλο φόρτισης του σεισμού τόσο από το ελατήριο όσο και από τα φέροντα στοιχεία ελέγχοντας κατά αυτόν τον τρόπο τον συντονισμό ( ιδιοπερίοδο ) ο οποίος αυξάνει το πλάτος ταλάντωσης σταδιακά στον χρόνο αν δεν υπάρχουν δυνάμεις απόσβεσης. δ) Το ελατήριο χρησιμεύει ακόμα και για την επαναφορά το φέροντα στην αρχική του θέση. Η γεώτρηση που κάνουμε για την πάκτωση μας δείχνει και την ποιότητα του εδάφους θεμελίωσης η οποία μπορεί να κρύβει πολλές εκπλήξεις λόγο της φυσικής του ανομοιογένειας . Η πάκτωση της κατασκευής με το έδαφος ελαττώνει τις κατακόρυφες κρουστικές εντάσεις τυμπανισμού που αναπτύσσονται από τις κατακόρυφες μετατοπίσεις.

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕΘΟΔΩΝ ΜΕΤΡΙΑΣΕΩΣ ΣΕΙΣΜΙΚΩΝ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΝΤΑΣΕΩΝ
Η Ελλάδα αποτελεί μία άκρως σεισμογενή χώρα, η οποία έχει βιώσει αρκετούς ισχυρούς και καταστροφικούς σεισμούς.Είναι αντιληπτό ότι οποιαδήποτε προσπάθεια αναζήτησης πιο αποτελεσματικών μεθόδων, μέσων και τεχνικών σεισμικής θωράκισης των κτιρίων είναι επιβεβλημένη και παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον για τον κλάδο των κατασκευών. Η σεισμική μόνωση των κατασκευών επιτυγχάνεται με την χρήση εφεδράνων υψηλής απόδοσης. Υπάρχουν εφέδρανα διαφόρων τύπων όπως είναι τα ελαστομεταλλικά, εφέδρανα σημειακού τύπου και τα σφαιρικά, σεισμική μόνωση με πυρήνα μολύβδου και αυτά της εκκρεμούς ταλάντωσης. Υπάρχουν και άλλα συστήματα όπως διατμητικές κλείδες, αποσβεστήρες ιξώδους, και διαχυτές φορτίων.
Όλα αυτά τα συστήματα έχουν έναν σκοπό. Είτε να απομονώσουν την μετατόπιση του εδάφους από την ανωδομή ή να απορροφήσουν μέρος της σεισμικής ενέργειας από τα φέροντα στοιχεία της κατασκευής. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε όλες τις κατασκευές παρά σε ορισμένες περιπτώσεις διότι σε αντίθεση με τη βιομηχανία, όπου οι απαιτήσεις στη λειτουργία και στην απόδοση ενός προϊόντος είναι συγκεκριμένες και τα τελικά παραγόμενα προϊόντα χαρακτηρίζονται από πλήρη ομοιογένεια, τα τελικά «προϊόντα» του Πολιτικού Μηχανικού εμφανίζουν ανομοιογένειες και κάθε έργο παρουσιάζει τις δικές του ιδιαιτερότητες, τις δικές του απαιτήσεις και τους δικούς του περιορισμούς. Π.χ τα πάρα πάνω συστήματα είναι αδύνατον να τοποθετηθούν σε όλες τις κατασκευές λόγο κόστους . Είναι αδύνατον να τοποθετηθούν σε υφιστάμενες κατασκευές, σε ανεμογεννήτριες, σε φράγματα.
Είναι ανάγκη να σχεδιάσουμε κάτι καλύτερο με προσιτό κόστος ώστε να θωρακίζει σεισμικά και τα έργα των φτωχών, καθώς και να είναι ποιο αποτελεσματικό στον σεισμό και το οποίο να έχει την δυνατότητα να τοποθετείτε σε όλες τις δομικές κατασκευές.
Σε αυτήν την έρευνα που έκανα διαπίστωσα ότι αυτό θα το πετύχουμε με τη σύνδεση του ανωτάτου κόμβου με το έδαφος.
Με την μέθοδο σχεδιασμού, πάκτωσης των κόμβων της ανώτατης στάθμης με το έδαφος ευελπιστώ να εκτρέψω τις πλάγιες αδρανειακές εντάσεις του σεισμού σε πιο ισχυρές περιοχές από αυτές τις περιοχές που οδηγούνται σήμερα. Αυτές οι ισχυρές περιοχές έχουν την ικανότητα να παραλαμβάνουν αυτές τις εντάσεις προλαμβάνοντας και αποτρέποντας τις σχετικές μετατοπίσεις (δηλ τα drifts) και άρα η ένταση που αναπτύσσεται σε ολόκληρο τον φορέα είναι περιορισμένη.Τις καθοδικές εντάσεις της μεταφέρει στο έδαφος η μία παρειά του τοιχώματος και τις ανοδικές εντάσεις τις αναλαμβάνει ο μηχανισμός πάκτωσης και να τις επιστρέφει μέσα στο έδαφος από όπου και προήλθαν αφαιρώντας καθ αυτόν τον τρόπο μεγάλες εντάσεις και αστοχίες πάνω από τον φέροντα οργανισμό του κτιρίου εξασφαλίζοντας συγχρόνως μία πιο ισχυρή φέρουσα ικανότητα του εδάφους θεμελίωσης. Με τον κατάλληλο σχεδιασμό διαστασιολόγισης των τοιχωμάτων και την τοποθέτηση τους σε κατάλληλες θέσεις αποτρέπουμε και τον στρεπτοκαμπτικό λυγισμό που εμφανίζεται σε ασύμμετρες και μεταλλικές υψίκορμες κατασκευές. Γενικός.. Η πάκτωση των κόμβων της ανώτατης στάθμης των τοιχωμάτων μιας κατασκευής με το έδαφος χρησιμοποιώντας τον μηχανισμό της ευρεσιτεχνίας εκτρέπει τις ανοδικές αδρανειακές εντάσεις της ροπής ανατροπής μεταφέροντας αυτές ελεύθερα απευθείας από το δώμα μέσα στο έδαφος αποτρέποντας καθαυτόν τον τρόπο τις μετατοπίσεις της στροφής τους υπεύθυνες για όλες τις αναπτυσσόμενες εντάσεις πάνω στον κορμό των φερόντων στοιχείων που προκαλούν ανελαστικές παραμορφώσεις κάμψης και αστοχίες σε έναν μεγάλο σεισμό.
Πως λειτουργεί ο μηχανισμός.
Όπως βλέπετε στο σχέδιο... Ο σεισμός δίνει επιτάχυνση μετατόπισης Α και η πλάκα αδράνεια Β αυτές οι εντάσεις δημιουργούν την στροφή Γ Το τοίχωμα παραλαμβάνει την αδράνεια Β από το δώμα και την κατεβάζει διαγώνια όπως δείχνουν τα βελάκια ( 1 ) κάτω στην άρθρωση Στην άρθρωση υπάρχει περιστροφή και δημιουργεί ανοδικές εντάσεις αυτές που δείχνουν τα βελάκια ( 2 ) οι οποίες καταλήγουν στο άνω άκρο του τοιχίου ( 3 ) Ο μηχανισμός τις παραλαμβάνει από το άνω άκρο και τις στέλνει μέσα στο έδαφος όπως δείχνουν τα βελάκια ( 3 ) Κατ αυτόν τον τρόπο σταματάμε και την στροφή του τοιχώματος προερχόμενη από την ροπή ανατροπής αλλά και την κάμψη του κορμού του.
Εάν ελέγχουμε την μετατόπιση της κατασκευής ελέγχουμε και τις αστοχίες, διότι αυτές εμφανίζονται μόνο όταν έχουμε παραμορφώσεις στον φέροντα οργανισμό. Ελέγχοντας τις μετατοπίσεις των τοιχωμάτων ελέγχουμε τις εντάσεις. Αυτό κάνει η μέθοδος αυτή.
Ερώτηση
Η "βίδα" θα πρέπει να είναι σε θέση να παραλάβει την ανοδική "τραβηχτική" δύναμη κ αφετέρου το έδαφος στο οποίο αυτή θα είναι πακτωμένη θα πρέπει να έχει την κατάλληλη αντοχή. Ποιος εξασφαλίζει ότι κατά την διάρκεια του σεισμού η περιοχή όπου η βίδα είναι αγκυρωμένη δεν θα αστοχήσει? Και πώς ακριβώς θα γίνει η αγκύρωση? Και τι ανοδικές "τραβηχτικές" δυνάμεις αναπτύσσονται στην "βίδα". Όσο μεγαλύτερο το ύψος της κατασκευής τόσο πιο χοντρή βίδα θα απαιτείται και τόσο μεγαλύτερο βάθος αγκύρωσης.
Απάντηση
Η μέθοδος πρέπει κατ αρχήν να γίνει αποδεκτή από τους πολιτικούς μηχανικούς. Για να είναι λειτουργική πρέπει να γίνει ένα πακέτο με τις προδιαγραφές τις μεθόδου, και την αντοχή του μηχανισμού, καθώς και την αντοχή των εδαφών στα οποία πακτώνουμε. Την αντοχή των μηχανισμών πάκτωσης την έχουμε βρει πολύ εύκολα λόγω του ότι υπάρχουν στο εμπόριο πίνακες με την αντοχή των τενόντων στην έλξη. Τις εντάσεις που αναπτύσσονται τις έχει υπολογίσει ο καθηγητής της αντισεισμικής τεχνολογίας των κατασκευών κύριος Παναγιώτης Καρύδης. Μένει να κάνουμε πειράματα με την μηχανισμό πάνω σε πραγματικά εδάφη διαφορετικής σύστασης με διαφορετικές εντάσεις και βάθη γεώτρησης ώστε να κάνουμε έναν πίνακα με τις προδιαγραφές του μηχανισμού, του εδάφους, και των εντάσεων που δίνατε να αναλάβουν. Φυσικά αυτά τα πειράματα πρέπει να συνοδεύονται από πιστοποιητικό αγκυρώσεων. Σαν ιδιώτης δεν έχω αυτήν την οικονομική δυνατότητα για να γίνει όλη αυτή η έρευνα.
Ερώτηση
Και πώς ακριβώς θα γίνει η αγκυρωση?
Απάντηση
Μέθοδος πάκτωσης σε μαλακό έδαφος.
Η ευρεσιτεχνία δεν είναι μόνο ο τένοντας περιλαμβάνει και ένα μηχανισμό, μία γεώτρηση διαμέτρου 20-30 cm και αρκετά μέτρα βάθος η οποία στο τέλος γεμίζει με σκυρόδεμα και δημιουργεί έναν πάσσαλο. Η διαφορά του απλού πάσσαλου και του μηχανισμού του δικού μου είναι ότι ο δικός μου εξασκεί πρωτίστως μεγαλύτερες πιέσεις στα πρανή της γεώτρησης με μηχανικό τρόπο πριν γεμίσουμε την γεώτρηση με σκυρόδεμα και δημιουργήσουμε έναν μηχανικό πάσσαλο με αποτέλεσμα να έχουμε ισχυρότερη πάκτωση στο έδαφος από ότι έχει ο απλός πάσσαλος. Δηλαδή είναι ένας πάσσαλος τριβής και αιχμής ταυτόχρονα ο οποίος πριν δεχθεί το σκυρόδεμα μέσα στην οπή συμπυκνώνει τα πρανή της γεώτρησης με μηχανικό τρόπο αυτόν της προέντασης.
Δες την φωτογραφεία. Φαντάσου ότι τα ξύλα που στηρίζεται ο μηχανισμός είναι το άνω μέρος της οπής της γεώτρησης και από τα ξύλα και κάτω είναι η γεώτρηση και το τμήμα του μηχανισμού που βυθίζεται μέσα σε αυτή και από τα ξύλα και επάνω είναι ο μηχανισμός που εξέχει από την επιφάνεια θεμελίωσης. Αν αυτά τα πυρότουβλα ήταν υδραυλικοί γρύλοι και τους σηκώναμε επάνω τότε ο μηχανισμός από κάτω ανοίγει και εξασκεί περιμετρικά πιέσεις στα πρανή της γεώτρησης πακτώνοντας ισχυρά Μετά διατηρώντας αυτήν την ένταση γεμίζουμε την οπή με διογκούμενο σκυρόδεμα. Μετά την ξήρανση του σκυροδέματος αφαιρούμε τους γρύλους και έχουμε την ισχυρότερη πάκτωση που έγινε ποτέ σε μαλακό έδαφος διότι αυτές οι μηχανικές εντάσεις διατηρούνται για πάντα και μετά την αφαίρεση της έντασης.
Πάνω σε αυτόν τον πάσσαλο της ευρεσιτεχνίας πατάει η βάση την οποία δεν την αφήνει να πάει ούτε πάνω ούτε κάτω γιατί έχουμε ισχυρή πάκτωση που δεν επιτρέπει ούτε ανοδικές ούτε καθοδικές εντάσεις μετατόπισης. Οπότε δεν χρειάζεται η μεγάλη βάση διότι έχουμε εξασφαλίσει με καλύτερο τρόπο την παραλαβή των εντάσεων που παίρνει μία μεγάλη βάση. Βασικά έχουμε δημιουργήσει μία θεμελίωση εις βάθος καταργώντας αυτήν εις πλάτος.
Θα εξετάσουμε τις διαφορετικές μεθόδους πάκτωσης της αγκύρωσης.
1) Ανοίγουμε την γεώτρηση, τοποθετούμε τον μηχανισμό και εφαρμόζουμε προένταση διπλάσια των ανοδικών εντάσεων που θέλουμε να παραλάβουμε στο μέλλον. Μετά γεμίζουμε εξολοκλήρου την οπή της γεώτρησης με ένεμα σκυροδέματος. Με αυτή την μέθοδο δεν επιτρέπεται διόρθωση της προέντασης στο μέλλον.
2) Ανοίγουμε την γεώτρηση, τοποθετούμε τον μηχανισμό και εφαρμόζουμε προένταση διπλάσια των ανοδικών εντάσεων που θέλουμε να παραλάβουμε. Μετά γεμίζουμε με σκυρόδεμα την οπή μέχρι το σημείο που βρίσκεται ο μηχανισμός αγκύρωσης. Για να αποτρέψουμε το σκυρόδεμα να πακτώσει τον μηχανισμό ώστε αυτός να έχει την δυνατότητα να ξανά τανυστεί ανά χρονικά διαστήματα από την επιφάνεια του εδάφους θεμελίωσης, τοποθετούμε μία στρογγυλή λαμαρίνα διαμέτρου όσο και αυτής της οπής λίγο πριν τον μηχανισμό της άγκυρας. Με αυτή την μέθοδο επιτρέπεται η διόρθωση της προέντασης στο μέλλον.
3) Ανοίγουμε την γεώτρηση, τοποθετούμε τον μηχανισμό και εφαρμόζουμε προένταση διπλάσια των ανοδικών εντάσεων που θέλουμε να παραλάβουμε. Μετά απλά πριν αφαιρέσουμε τους γρύλους προέντασης βιδώνουμε ένα κοχλία πάνω στο καπάκι ώστε να διατηρήσουμε την προένταση μετά την αφαίρεση των γρύλων προέντασης. Με αυτή την μέθοδο επιτρέπεται η διόρθωση της προέντασης στο μέλλον και σε πολλές περιπτώσεις και η αλλαγή ολόκληρου του μηχανισμού.
Στις δύο πρώτες μεθόδους που αναφέραμε υπάρχει η ανάγκη της βελτίωσης των πλανών της γεώτρησης πριν εκχύσουμε μέσα το σκυρόδεμα αν αυτά αποτελούνται από χαλαρά εδάφη. Αυτή η βελτίωση επιτυγχάνεται με χημικά και μηχανικά μέσα.
Κόστος.
Αν κατασκευάσουμε έναν όροφο 400 μ2 εμβαδόν, το κόστος εργασιών και μηχανισμού θα είναι περίπου 30000 ευρώ Αν κατασκευάσουμε ένα εξαώροφο με εμβαδόν 2400 μ2 το κόστος θα είναι 60000 ευρώ. Θα έχουμε όμως όφελος κόστους από τις μικρότερες βάσεις, και από τον λιγότερο οπλισμό. Σε μερικά έργα όπως είναι οι ανεμογεννήτριες στις οποίες η στήριξη γίνεται με την βάση σκυροδέματος η οποία δουλεύει βαρυτικά, μπορεί να καταργηθεί εντελώς στηρίζοντας αυτές εξολοκλήρου πάνω στις πακτώσεις εξοικονομώντας ένα όφελος κόστους 70 με 80%
Άλλες χρίσεις της μεθόδου στην φωτογραφεία.
Μερικές άλλες χρήσεις της ευρεσιτεχνίας εκτός από αντισεισμικό σύστημα είναι οι εξής.
1) Σε τοίχους αντιστήριξης 2) Σε σήραγγες 3) Σε φράγματα. 4) Για ενίσχυση εδάφους θεμελίωσης.
Είναι το πιο ισχυρό αγκύριο θεμελίωσης διότι ο μηχανισμός του είναι έτσι κατασκευασμένος που μπορεί να εξασκήσει απεριόριστες εντάσεις στα πρανή της γεώτρησης πακτώνοντας πολύ ισχυρά μέσα στο έδαφος ακόμα και όταν αυτό είναι πολύ χαλαρό διότι η ένταση του μηχανισμού το συμπυκνώνει αυξάνοντας την τριβή στην διεπιφάνεια μηχανισμού εδάφους.

ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟΥ ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΛΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Η ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΗ ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΊΑ
Η συνεργασία μεταξύ σκυροδέματος και χάλυβα σε μια κατασκευή από Ο.Σ. ( οπλισμένο σκυρόδεμα ) επιτυγχάνεται με τη συνάφεια. Με τον όρο συνάφεια ορίζεται η συνδυασμένη δράση των μηχανισμών που παρεμποδίζουν τη σχετική ολίσθηση μεταξύ των ράβδων του οπλισμού και του σκυροδέματος που τις περιβάλλει. Οι επιμέρους μηχανισμοί της συνάφειας είναι η πρόσφυση, η τριβή και, για την περίπτωση ράβδων χάλυβα με νευρώσεις, η αντίσταση του σκυροδέματος το οποίο εγκλωβίζεται μεταξύ των νευρώσεων. Η συνδυασμένη δράση των μηχανισμών αυτών θεωρείται ισοδύναμη με την ανάπτυξη διατμητικών τάσεων στη διεπιφάνεια σκυροδέματος και χάλυβα. Όταν οι τάσεις αυτές φθάσουν στην οριακή τιμή τους επέρχεται καταστροφή της συνάφειας με τη μορφή διάρρηξης του σκυροδέματος κατά μήκος των ράβδων και αποκόλλησης των ράβδων χάλυβα. Το βασικό ( 2 ) δεύτερο πρόβλημα της συνάφειας δημιουργείται από την ανάπτυξη υπεραντοχης του χάλυβα, το οποίο στρέφει την αστοχία σε διατμητικης μορφής, η οποία είναι άκρως ψαθυρη. Αυτό, προκειμένου να αντιμετωπιστεί, πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα αστοχήσει διατμητικα το σκυρόδεμα, αρα πρέπει να αποτρέψουμε την ανάπτυξη της υπεραντοχής του χάλυβα που επιφέρει την διατμητική αστοχία κυρίως του σκυροδέματος επικάλυψης η οποία είναι μια επικίνδυνη μορφή αστοχίας, όπως όλοι γνωρίζουμε. Για να ελαττώσουμε αυτό το πρόβλημα σήμερα σχεδιάζουμε ως εξής. Η μείωση των τάσεων επιτυγχάνεται με αύξηση της επικάλυψης και μείωση της διαμέτρου των ράβδων του οπλισμού. Η αύξηση της οριακής τιμής τους επιτυγχάνεται με αύξηση της αντοχής του σκυροδέματος. Η παρουσία εγκάρσιου οπλισμού δρα ευνοϊκά περιορίζοντας το άνοιγμα των αναπτυσσόμενων ρωγμών στη διεπιφάνεια οπλισμού και σκυροδέματος. Δεύτερο συμπέρασμα Με λίγα λόγια τοποθετούμε πολύ οπλισμό και αυξάνουμε το κόστος της κατασκευής χωρίς να κάνουμε την δουλειά μας γιατί απλά το σκυρόδεμα δεν αντέχει τις τάσεις εφελκυσμού που έχει τις προδιαγραφές να παραλάβει ο χάλυβας διότι αστοχεί πρόωρα διατμητικά ακυρώνοντας τις εφελκυστικές ικανότητες του χάλυβα. Και είναι φυσικό το σκυρόδεμα να μην αντέχει την διατμητική τάση αφού οι προδιαγραφές του προσδιορίζονται να αναλαμβάνει επιτυχώς μόνο τις θλιπτικές τάσεις. Υπάρχει ανάγκη να εφευρεθεί ένας άλλος μηχανισμός συνεργασίας σκυροδέματος και χάλυβα ο οποίος να έχει την δυνατότητα να αποτρέπει την διατμητική αστοχία του σκυροδέματος εξασφαλίζοντας ότι το σκυρόδεμα θα παραλαμβάνει μόνον εντάσεις θλίψης για τις οποίες είναι πολύ ικανό να αντέξει, ώστε να δώσει την δυνατότητα στον χάλυβα να αξιοποιήσει τις εφελκυστικές υπέρ αντοχές του στο μέγιστο δυνατόν επίπεδο των προδιαγραφών του
περισσότερα στο ... συνημμένο αυτού του link DOI: 10.13140/RG.2.2.16069.70881 https://www.research...gbz47jKrFFdg-7w

hthttps://www.youtube.com/watch?v=zhkUlxC6IK4&fbclid=IwAR2qCFLjc9Ec7v4QSgTJkZjzVS2Rb2sI3D_Myz9CuR8t3DRyTlxgg6XkXC0tp://Πολλοί μου λένε ότι τα πειράματα που έκανα και είχαν για εμένα τρομερή επιτυχία δεν φανερώνουν την αξία της αντισεισμικής μου ευρεσιτεχνίας διότι το μέγεθός τους είναι μικρό. Πραγματικά ένα πείραμα υπό κλίμακα δεν έχει τα ίδια μεγέθη με μία φυσική κατασκευή διότι έχει άλλη μάζα, δημιουργούνται διαφορετικές εντάσεις. Εν τούτης όταν το δοκίμιο υπό κλίμακα έχει την μικροκλίμακα μέσα στην δομή του και άλλα μεγέθη όπως το μέτρο ελαστικότητας, το πλάτος ταλάντωσης, τότε μπορεί να δώσει μετρήσιμα αποτελέσματα τα οποία να προσεγγίζουν με ένα στατιστικό λάθος + - 10% τα μεγέθη μιας κανονικής μεγάλης κατασκευής.
Αν και εγώ προσπάθησα και κατασκεύασα το πειραματικό δοκίμιο υπό κλίμακα με τους κανόνες της μικροκλίμακας και έκανα και μετρήσεις επιτάχυνσης και εντάσεων που αναπτύχθηκαν πάνω στο δοκίμιο, εν τούτης υποψιαζόμενος ότι θα αμφισβητήσουν τα πειράματά μου, θέλησα να κάνω και μία άλλη μέτρηση η οποία δεν χωρά ουδεμία αμφισβήτηση για το όφελος της αντισεισμικής θωράκισης που προσφέρει η εφεύρεσή μου.
Ο όρος μέτρηση μπορεί να σημαίνει είτε απαρίθμηση με χρήση των φυσικών αριθμών, είτε σύγκριση της ποσότητας κάποιου φυσικού μεγέθους με ένα πρότυπο, δηλαδή σύγκριση με κάποια σταθερή ποσότητα του ίδιου φυσικού μεγέθους. Δηλαδή μέτρησα τις ζημιές στο ίδιο φυσικού μεγέθους σεισμικό δοκίμιο σε δύο φάσεις. Καταρχήν όταν αυτό έφερε την ευρεσιτεχνία μου, και κατόπιν τις ζημιές που έπαθε χωρίς την ευρεσιτεχνία μου ( η οποία δεύτερη μέθοδος είναι αυτή που σχεδιάζουν σήμερα οι πολιτικοί μηχανικοί. ) Αυτά είναι συγκρίσιμα ομοιογενή φυσικά μεγέθη διότι η μάζα το μέγεθος ο χρόνος και η ποσότητα ύλης του δοκιμίου είναι ίδια και στα δύο πειράματα τα οποία γίνονται μόνο και μόνο για να συγκριθεί η μέθοδος σχεδιασμού της ευρεσιτεχνίας με αυτήν του σημερινού αντισεισμικού σχεδιασμού. Τα αποτελέσματα της σύγκρισης είναι εμφανή προς το τέλος αυτού του βίντεο το οποίο περιλαμβάνει και τα δύο πειράματα δίπλα δίπλα στην οθόνη ώστε να συγκρίνετε τις δύο μεθόδους μαζί προς όλες τις μετρήσεις. ( μέτρηση ζημιών, επιτάχυνσης κ.λ.π )
https://www.youtube....3DRyTlxgg6XkXC0

ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΣΥΝΑΦΕΙΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ
Όλοι ξέρουμε τον μοχλοβραχίονα με το υπομόχλιο, το κιβώτιο ταχυτήτων, τα οποία λειτουργούν σαν πολλαπλασιαστές των εντάσεων. Και ρωτώ. Τα καθ ύψος το ένα πάνω στο άλλο υποστυλώματα ενός φέροντα οργανισμού, είναι ή δεν είναι τεράστιοι μοχλοβραχίονες, πολλαπλασιαστές εντάσεων? Ναι είναι. Κατεβάζουν μεγάλες ροπές στον κατώτατο άκρο του κορμού τους? Ναι κατεβάζουν. Ποιο κατεβάζει μεγαλύτερες ροπές, ένα υποστύλωμα ή ένα τοίχωμα? Ένα τοίχωμα. Είναι καλό που πολλαπλασιάζουν τις εντάσεις σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Όχι δεν είναι καλό, διότι και το σκυρόδεμα και ο χάλυβας έχουν ένα οριακό σημείο πριν αστοχήσουν το οποίο ξεπερνιέται εύκολα με την συγκεντρωτική ένταση.
Τι ευθύνεται για τον πολλαπλασιασμού των εντάσεων πάνω στον κορμό των υποστυλωμάτων και των τοιχωμάτων? Ευθύνονται οι γνωστοί λόγοι του μοχλοβραχίονα με το υπομόχλιο και την σχέση της θέσης του με τις αναπτυσσόμενες εντάσεις. Ο μηχανισμός αυτός του μοχλοβραχίονα και του υπομοχλίου πολλαπλασιάζει τις παθογένειες του μηχανισμού της συνάφειας, ( η οποία είναι η μέθοδος συνεργασίας σκυροδέματος και χάλυβα )
Ποιοι είναι ο λόγοι που επιφέρουν την παθογένεια στην συνάφεια?
1) Ο πρώτος λόγος είναι ότι ο μηχανισμός της συνάφειας συνεργάζεται άψογα με τον μηχανισμό του μοχλοβραχίονα πολλαπλασιάζοντας όπως αναφέραμε τις εντάσεις σε μία συγκεκριμένη περιοχή κοντά στο κατώτατο μέρος του κορμού του υποστυλώματος.
Και πως συμβαίνει αυτό? Συμβαίνει διότι όταν αφενός το κατώτατο άκρο του υποστυλώματος είναι πακτωμένο με την πεδιλοδοκό και αφετέρου το ανώτατο άκρο του δέχεται μία εξωτερική μεγάλη δύναμη αδράνειας, τότε μετατρέπεται σε μοχλοβραχίονα με υπομόχλιο πλησίον του κατώτατου άκρου του κορμού του. Και πως πολλαπλασιάζονται οι εντάσεις ? Με τον γνωστό τρόπο που τις πολλαπλασιάζει κάθε μοχλοβραχίονας του οποίου το υπομόχλιο βρίσκεται πλησίον του κατώτερου άκρου του. Και πως συγκεντρώνονται οι εντάσεις σε ένα συγκεκριμένο σημείο? Συγκεκριμένα ένα αόρατο υπομόχλιο εμφανίζεται στο κατώτατο άκρο του κορμού του υποστυλώματος και στην περίπτωση που το υποστύλωμα διαθέτη μια σχετική ελαστικότητα, το υπομόχλιο εμφανίζεται στην περιοχή διαχωρισμού της άνω ελαστικής και της κάτω άκαμπτης περιοχής ( την οποία ακαμψία του την οφείλει λόγο της πάκτωσης που έχει με την πεδιλοδοκό. ) Το αόρατο υπομόχλιο είναι αυτή η περιοχή όπου οι εντάσεις αλλάζουν κατεύθυνση προς την μία ή την άλλη διεύθυνση πάνω στον κορμό του υποστυλώματος. Είναι η περιοχή αυτή του δέχεται τις περισσότερες εντάσεις και συνήθως η περιοχή που αστοχεί και για τον λόγο αυτό ονομάζεται κρίσιμη περιοχή. Είναι αυτή η περιοχή όπου η μία παρειά του υποστυλώματος δέχεται τις μεγαλύτερες θλιπτικές και η άλλη τις μεγαλύτερες εφελκυστικές εντάσεις. ( Ο εφελκυσμός εμφανίζεται όπου υπάρχουν εντάσεις αντίθετης φοράς οι οποίες τείνουν να επιμηκύνουν το σώμα, και η θλίψη εμφανίζεται όπου υπάρχουν εντάσεις αντίθετης φοράς οι οποίες συνθλίβουν το σώμα )
Συμπέρασμα
Ο μηχανισμός της συνάφειες συνεργαζόμενος με τον μηχανισμό του μοχλοβραχίονα δημιουργούν δύο βασικά προβλήματα α) τον πολλαπλασιασμό των εντάσεων
β) τον πολλαπλασιασμό των εντάσεων σε μια συγκεκριμένη περιοχή.
Υπάρχει ανάγκη να εφευρεθεί ένας άλλος μηχανισμός συνεργασίας σκυροδέματος και χάλυβα ο οποίος να λύνει αυτά τα προβλήματα.
2) Πριν αναφερθούμε στο δεύτερο πρόβλημα που παρουσιάζει ο μηχανισμός της συνάφειας ας εξετάσομε τον όρο της.
Η συνεργασία μεταξύ σκυροδέματος και χάλυβα σε μια κατασκευή από Ο.Σ. ( οπλισμένο σκυρόδεμα ) επιτυγχάνεται με τη συνάφεια. Με τον όρο συνάφεια ορίζεται η συνδυασμένη δράση των μηχανισμών που παρεμποδίζουν τη σχετική ολίσθηση μεταξύ των ράβδων του οπλισμού και του σκυροδέματος που τις περιβάλλει. Οι επιμέρους μηχανισμοί της συνάφειας είναι η πρόσφυση, η τριβή και, για την περίπτωση ράβδων χάλυβα με νευρώσεις, η αντίσταση του σκυροδέματος το οποίο εγκλωβίζεται μεταξύ των νευρώσεων. Η συνδυασμένη δράση των μηχανισμών αυτών θεωρείται ισοδύναμη με την ανάπτυξη διατμητικών τάσεων στη διεπιφάνεια σκυροδέματος και χάλυβα. Όταν οι τάσεις αυτές φθάσουν στην οριακή τιμή τους επέρχεται καταστροφή της συνάφειας με τη μορφή διάρρηξης του σκυροδέματος κατά μήκος των ράβδων και αποκόλλησης των ράβδων χάλυβα. Το βασικό ( 2 ) δεύτερο πρόβλημα της συνάφειας δημιουργείται από την ανάπτυξη υπεραντοχης του χάλυβα, το οποίο στρέφει την αστοχία σε διατμητικης μορφής, η οποία είναι άκρως ψαθυρη. Αυτό, προκειμένου να αντιμετωπιστεί, πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα αστοχήσει διατμητικα το σκυρόδεμα, αρα πρέπει να αποτρέψουμε την ανάπτυξη της υπεραντοχής του χάλυβα που επιφέρει την διατμητική αστοχία κυρίως του σκυροδέματος επικάλυψης η οποία είναι μια επικίνδυνη μορφή αστοχίας, όπως όλοι γνωρίζουμε. Για να ελαττώσουμε αυτό το πρόβλημα σήμερα σχεδιάζουμε ως εξής. Η μείωση των τάσεων επιτυγχάνεται με αύξηση της επικάλυψης και μείωση της διαμέτρου των ράβδων του οπλισμού. Η αύξηση της οριακής τιμής τους επιτυγχάνεται με αύξηση της αντοχής του σκυροδέματος. Η παρουσία εγκάρσιου οπλισμού δρα ευνοϊκά περιορίζοντας το άνοιγμα των αναπτυσσόμενων ρωγμών στη διεπιφάνεια οπλισμού και σκυροδέματος. Δεύτερο συμπέρασμα
Με λίγα λόγια τοποθετούμε πολύ οπλισμό και αυξάνουμε το κόστος της κατασκευής χωρίς να κάνουμε την δουλειά μας γιατί απλά το σκυρόδεμα δεν αντέχει τις τάσεις εφελκυσμού που έχει τις προδιαγραφές να παραλάβει ο χάλυβας διότι αστοχεί πρόωρα διατμητικά ακυρώνοντας τις εφελκυστικές ικανότητες του χάλυβα. Και είναι φυσικό το σκυρόδεμα να μην αντέχει την διατμητική τάση αφού οι προδιαγραφές του προσδιορίζονται να αναλαμβάνει επιτυχώς μόνο τις θλιπτικές τάσεις.
Υπάρχει ανάγκη να εφευρεθεί ένας άλλος μηχανισμός συνεργασίας σκυροδέματος και χάλυβα ο οποίος να έχει την δυνατότητα να αποτρέπει την διατμητική αστοχία του σκυροδέματος εξασφαλίζοντας ότι το σκυρόδεμα θα παραλαμβάνει μόνον εντάσεις θλίψης για τις οποίες είναι πολύ ικανό να αντέξει, ώστε να δώσει την δυνατότητα στον χάλυβα να αξιοποιήσει τις εφελκυστικές υπέρ αντοχές του στο μέγιστο δυνατόν επίπεδο των προδιαγραφών του .
3) Το τρίτο πρόβλημα που παρουσιάζει ο μηχανισμός της συνάφειας είναι η διαφορά δυναμικού.
Για να υπάρξει εφελκυσμός στην παρειά του υποστυλώματος πρέπει να αναπτυχθούν εντάσεις αντίθετης φοράς οι οποίες τείνουν να το επιμηκύνουν . Το οριακό σημείο όπου οι εντάσεις διαχωρίζουν την φορά τους και όπου διαχωρίζονται σε αριστερόστροφης και δεξιόστροφης κατεύθυνσης ονομάζεται κρίσιμη περιοχή. Λόγο του ότι η κρίσιμη περιοχή παρουσιάζεται πάντα κοντά στο κατώτερο άκρο του υποστυλώματος κοντά στην βάση του, ο μηχανισμός της συνάφειας χωρίζεται σε δύο μέρη. Το ένα μέρος από την κρίσιμη περιοχή και κάτω, και το δεύτερο μέρος από την κρίσιμη περιοχή και πάνω. Αυτά τα δύο μέρη διαχειρίζονται εντάσεις αντίθετης κατεύθυνσης. Το κάτω μέρος έχει να παραλάβει μεγαλύτερες εντάσεις λόγο των μεγάλων ροπών που κατεβάζει ο μοχλοβραχίονας του υποστυλώματος στο κατώτερο άκρο του, με μικρότερο όμως μήκος γραμμικού οπλισμού οπότε με ασθενέστερη την δυναμική συνάφεια σκυροδέματος και χάλυβα, από ότι έχει να αναλάβει το άνω μέρος το οποίο επεκτείνεται από την κρίσιμη περιοχή μέχρι το ανώτατο δώμα. Εδώ υπάρχει καθαρά μεγάλη διαφορά δυναμικού στις δύο περιοχές.
Συμπέρασμα.
Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα της συνάφειας το οποίο ακυρώνει πρόωρα λόγο αστοχίας τις προδιαγραφές αντοχής των υλικών.
Υπάρχει ανάγκη να εφευρεθεί ένας άλλος μηχανισμός συνεργασίας σκυροδέματος και χάλυβα ο οποίος να έχει την δυνατότητα να αποτρέπει την διαφορά δυναμικού η οποία παρουσιάζεται στον μηχανισμό της συνάφειας όταν αυτή καλείτε να παραλάβει εντάσεις εφελκυσμού.
Η ΛΥΣΗ ΣΤΑ ΑΝΑΦΕΡΘΕΝΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΑΦΕΙΑΣ
Το ερώτημα που μπαίνει είναι αν υπάρχει μια άλλη μέθοδος σχεδιασμού η οποία αρχικώς να καταργεί την διατμητική αστοχία και να χρησιμοποιεί τον χάλυβα αφενός για την παραλαβή μόνο των εντάσεων εφελκυσμού και αφετέρου να χρησιμοποίηση το σκυρόδεμα μόνο για την παραλαβή των εντάσεων θλίψης.
Ναι υπάρχει άλλη μέθοδος σχεδιασμού με την οποία χρησιμοποιώντας τον μισό οπλισμό θα κάνουμε ποιο αποτελεσματική την απόκριση των κατασκευών στον σεισμό με λιγότερο κατασκευαστικό κόστος.
Σύμφωνα με την μέθοδο αυτή αυτό επιτυγχάνεται με μια συνεχή έλξη της δομικής κατασκευής προς το έδαφος και του εδάφους προς την κατασκευή, κάνοντας αυτά τα δύο μέρη ένα σώμα. Αυτή τη δύναμη έλξης την εφαρμόζει ένας μηχανισμός έλξης. Αυτός αποτελείται από έναν τένοντα ο οποίος διαπερνά ελεύθερα τα άκρα των τοιχωμάτων μέσα από σωλήνες διόδου Το ανώτατο άκρο του αφού πρωτίστως προενταθεί πακτώνεται στο ανώτατο άκρο του τοιχώματος με την βοήθεια μιας σφήνας ή ενός κοχλία και το κάτω άκρο του πακτώνεται μέσα στο έδαφος με έναν μηχανισμό πάκτωσης.
Η ασκούμενη έλξη του του τένοντα από τον μηχανισμό έλξης και η αντίδραση σ’ αυτήν την έλξη από τον μηχανισμό πάκτωσης στο έδαφος, γεννά την επιθυμητή θλίψη μεταξύ του εδάφους και της κατασκευής.
Με αυτήν την μέθοδο όπλισης ο χάλυβας δέχεται μόνο εφελκυσμό και το σκυρόδεμα μόνο ένταση θλίψης στα δύο άκρα του τοιχώματος πάνω κάτω και ουδεμία διατμητική αστοχία υπάρχει. Ουδεμία διαφορά δυναμικού των εντάσεων και ουδεμία διατμητική αστοχία υφίσταται διότι απλά δεν υπάρχει ουδεμία συνάφεια σκυροδέματος και χάλυβα λόγο της ελεύθερης διέλευσης του χαλύβδινου τένοντα της μεθόδου μέσα από σωλήνα διέλευσης. Με αυτόν τον μηχανισμό δεν δημιουργούμε κρίσιμη περιοχή αστοχίας διότι οι ανοδικές εντάσεις της ροπής του τοιχώματος παραλαμβάνονται από τους κόμβους της ανώτατης στάθμης από τον τένοντα και εκτρέπονται μέσα στο έδαφος και οι καθοδικές εντάσεις θλίψης μεταφέρονται από τον κορμό του τοιχώματος μέσα στο έδαφος. Αυτή η μέθοδος καταργεί τον μοχλοβραχίονα και τον πολλαπλασιασμό των εντάσεων από τον κορμό του τοιχώματος διότι δεν κατεβάζει πια ροπές στην βάση του λόγο του ότι καταργεί εκτρέποντας μέσο του μηχανισμού τις ανοδικές εντάσεις μέσα στο έδαφος αφαιρώντας καθ αυτόν τον τρόπο την τάση εφελκυσμού από την μια παρειά του τοιχώματος.
Η ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΕΙΣΜΟΥ

Όπως βλέπουμε στο σχέδιο κατά την μετατόπιση του εδάφους με κάποια επιτάχυνση δημιουργείται στο ανώτατο άκρο του τοιχώματος η δύναμη Αδράνειας ( κόκκινου χρώματος ) η οποία ακολουθεί μία κυκλική διαδρομή μέσα από την δομή του τοιχώματος και ξανά επιστρέφει στο ανώτατο άκρο από όπου ξεκίνησε. Στο τοίχωμα Β βλέπουμε ότι η δύναμη αυτή περνά μέσα από την πεδιλοδοκό και την δοκό και την σηκώνει επάνω ενώ το άλλο άκρο τους κατεβαίνει προς τα κάτω κάμπτοντας τον κορμό τους μέχρι αστοχίας. Εκεί οδηγούν τις δυνάμεις σήμερα. Όπως βλέπουμε στο τοίχωμα Α οι δυνάμεις αφού ολοκληρώσουν την κυκλική διαδρομή τους και καταλήξουν στο ανώτατο άκρο του τοιχώματος τις παραλαμβάνει ο τένοντας του μηχανισμού της ευρεσιτεχνία και τις εκτρέπει μέσα στο έδαφος. Με αυτήν την μέθοδο σχεδιασμού οδηγούμε αυτές τις εντάσεις μέσα στο έδαφος και κατ αυτόν τον τρόπο τις αφαιρούμε πάνω από την δοκό και την πεδιλοδοκό. Κατ αυτόν τον τρόπο σταματάμε την παραμόρφωση του φέροντα οργανισμού υπεύθυνη για τις αστοχίες του σεισμού.

ΕΦΑΡΜΟΣΜΈΝΗ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΏΝ
Ονομάζομαι Γιάννης Λυμπέρης και είμαι ανεξάρτητος ερευνητής της αντισεισμικής τεχνολογίας των κατασκευών.
Έχω εφεύρει διάφορες αντισεισμικές μεθόδους σχεδιασμού με τους κατάλληλους μηχανισμούς η οποίες σκοπό έχουν να ελέγξουν τις παραμορφώσεις των δομικών κατασκευών επιτρέποντας μεν σε αυτές να λικνίζονται μέσα στην ελαστική περιοχή μετατόπισης, στην οποία δεν παρουσιάζονται αστοχίες, χωρίς όμως να τους επιτρέπετε να περάσουν σε ανελαστικές μετατοπίσεις οι οποίες επιφέρουν ψαθυρές αστοχίες. Η βλάβη και η παραμόρφωση μιας κατασκευής είναι στενά συνδεδεμένες έννοιες αφού με τον έλεγχο των παραμορφώσεων κατά την διαδικασία του σχεδιασμού ελέγχεται και η βλάβη. Ο μηχανισμός αποτελείται από έναν τένοντα ο οποίος διαπερνά ελεύθερος μέσα από σωλήνα διόδου όλα τα άκρα των τοιχωμάτων, καθώς και το μήκος μιας γεώτρησης ευρισκόμενη μέσα στο έδαφος θεμελίωσης κάτω από αυτά. Το κάτω άκρο του πακτώνεται μέσα στα βάθη της γεώτρησης με έναν μηχανισμό πάκτωσης τύπου άγκυρας. Το άνω άκρο του πακτώνεται πάλη στα ανώτατα άκρα των τοιχωμάτων με έναν μηχανισμό πάκτωσης. Αυτός ο μηχανισμός του ανώτατου άκρου εκτός από μηχανισμός πάκτωσης είναι και μηχανισμός έλξης και έχει την δυνατότητα να επιβάλει και θλιπτικά φορτία στην διατομή. Η έλξη του τένοντα από τον μηχανισμό έλξης ευρισκόμενος στα ανώτατα άκρα των τοιχωμάτων καθώς και η αντίδραση σε αυτήν την έλξη προερχόμενη από το άλλο πακτωμένο άκρο του τένοντα στα βάθη της γεώτρησης δημιουργούν την ένωση των τοιχωμάτων με το έδαφος. Πρωτίστως έχουμε πακτώσει τον μηχανισμό άγκυρας μέσα στο έδαφος δημιουργώντας με έναν μηχανισμό του εμπορείου έλξη στον τένοντα, διπλάσια των εντάσεων που θέλουμε να παραλάβουμε, μεταξύ της επιφάνειας θεμελίωσης και του μηχανισμού αγκύρωσης ευρισκόμενος στα βάθη της γεώτρησης. Κατά την έλξη ο μηχανισμός ασκεί περιφερειακές πιέσεις προς τα πρανή της γεώτρησης εξασφαλίζοντας συμπύκνωση των μαλακών εδαφών και μεγάλη τριβή στην διεπιφάνεια των σιαγόνων του μηχανισμού και του εδάφους εξασφαλίζοντας την επιθυμητή πάκτωση με το έδαφος. Διατηρώντας αυτές τις πιέσεις του μηχανισμού προς τα πρανή της γεώτρησης γεμίζουμε με ένεμα την οπή για περαιτέρω πρόσφυση καθώς και για την προστασία του μηχανισμού από την οξείδωση. Όταν ολοκληρωθεί η πάκτωση στο έδαφος έχουμε έναν μηχανισμό πάκτωσης ο οποίος δέχεται επιτυχώς τόσο τις ανοδικές όσο και τις καθοδικές εντάσεις σχεδιασμού του πέλματος της βάσης θεμελίωσης. Αφού ολοκληρωθεί πρωτίστως η πάκτωση στο έδαφος και ολοκληρωθεί μετέπειτα η ελεύθερη διέλευση μέσα από σωλήνες του τένοντα και η προέκταση του στο ανώτατο άκρο της κατασκευής, ( σταδιακά κατά την αποπεράτωση του έργου ) τότε ή πακτώνουμε το άνω άκρο του τένοντα στα ανώτατα άκρα των τοιχωμάτων, ή επιβάλουμε με τον μηχανισμό έλξης θλιπτικές εντάσεις στην διατομή τους. Η μέθοδός μου περιλαμβάνει κατασκευή ικανού αριθμού και μεγέθους τοιχωμάτων οπλισμένου σκυροδέματος στα οποία ο μηχανισμός επιβάλει θλιπτικά φορτία σε όλα τα άκρα της διατομής τους. Αυτήν την δύναμη που εφαρμόζει τα θλιπτικά φορτία προέρχεται από μια εξωτερική πηγή, αυτή του εδάφους θεμελίωσης. Τα τοιχώματα αυτά μπορεί να βρίσκονται στην περίμετρο του κτηρίου (πλην προσόψεων καταστημάτων), να περιβάλλουν το κλιμακοστάσιο και τον ανελκυστήρα (ισχυροί πυρήνες), και ενδεχομένως να αποτελούν εσωτερικά τοιχώματα (π.χ. διαχωρισμού διαμερισμάτων) καθ΄ όλο το ύψος του κτηρίου. Η τοποθέτηση πολλών ισχυρών τοιχωμάτων συνεπάγεται βέβαια, λόγο της μεγάλης δυσκαμψίας τους, σημαντική μείωση της θεμελιώδους ιδιοπεριόδου της κατασκευής. Αυτό, σε συνδυασμό και με την θεώρηση q=1, οδηγεί σε αντίστοιχα μεγάλη αύξηση των σεισμικών φορτίων της κατασκευής. Εν τούτης, δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι ακριβώς λόγο των πολλών και ισχυρών τοιχωμάτων αυξάνει περισσότερο η αντοχή ή αντίστροφα μειώνονται τα φορτία διατομής παρά την αύξηση των σεισμικών φορτίων. Τα τοιχώματα κατά το λίκνισμα της κατασκευής παραλαμβάνουν ροπές ( Μ ), ορθές δυνάμεις ( Ν ) ( θλιπτικές και εφελκυσμού ), και τέμνουσες ( Q ) Το σκυρόδεμα του τοιχώματος υπό την επιβολή των θλιπτικών εντάσεων του μηχανισμού αυξάνει την αντοχή του ως προς τις τέμνουσες ( Q ) κατά 36% Της θλιπτικές εντάσεις ( Ν ) τις παραλαμβάνει η διατομή του τοιχώματος και τις στέλνει πάνω στον μηχανισμό πάκτωσης του εδάφους ο οποίος τις μεταβιβάζει στα πρανή μέσα στα βάθη της γεώτρησης αυξάνοντας την απόκριση του εδάφους θεμελίωσης ως προς τις καθοδικές εντάσεις. Τις ανοδικές εντάσεις του τοιχώματος τις παραλαμβάνει ο τένοντας από το ανώτατο άκρο του και τις εκτρέπει ελεύθερα και απευθείας μέσα στο έδαφος. Κατά αυτήν την μέθοδο σταματάει η ανάκληση του πέλματος βάσης καθώς και η ελαστική συμπεριφορά του τοιχώματος, αιτίες οι οποίες δημιουργούν τις ροπές ( Μ ) στους κόμβους οι οποίες ευθύνονται για την κάμψη μέχρι αστοχίας των στοιχείων του φέροντα οργανισμού. Οι εντάσεις εφελκυσμού ( Ν ) που παρατηρούνται στην μια από της δύο παρειές του τοιχώματος δεν υφίστανται πλέον διότι δεν υφίσταται πλέον οι δύο αντίθετες εντάσεις εφελκυσμού οι οποίες τείνουν να επιμηκύνουν την μια παρειά του τοιχώματος.

https://www.research..._TON_KATASKEUON

ΈΡΕΥΝΑ https://www.academia...GgNfgqwa3LrqHaE

Πλήρη ακαμψία. Στα πειράματα, Μπορούσα να κάνω υποστυλώματα μικρής διατομής και έναν ακόμη όροφο. Τότε θα υπήρχε και η ελαστικότητα Αλλά. Αυτό που θα πω θέλω να το προσέξετε. Έχω πει από την αρχή ότι η αμφίπλευρη πάκτωση ενός επιμήκους τοιχώματος, δουλεύει καλύτερα από ότι μια κεντρική πάκτωση στον πυρήνα της διατομής ενός μικρού και τετράγωνου υποστυλώματος. Ο λόγος είναι ότι καταργώ τον μοχλοβραχίονα καθ ύψος λόγο του ότι αναλαμβάνω τις ανοδικές εντάσεις τις στροφή του τοιχώματος από το δώμα, και μειώνω τις εντάσεις του οριζόντιου μοχλοβραχίονα, όσο ο ένας τένοντας απομακρύνεται από τον άλλο. Για τον λόγο αυτό σχεδίασα άκαμπτα. Ήταν επιλογή μου αντί στηθαίο να κατασκευάσω ανεστραμμένη μεγάλη δοκό στο δώμα. Ήταν επιλογή μου να κατασκευάσω γωνιακά τοιχώματα. Φυσικά μπορείτε να σχεδιάσετε κατ αυτόν τον τρόπο και εσείς. Άλλωστε αυτό κάνει και ο πλήρης αντισεισμικός σχεδιασμός. Ποιο είναι όμως το πρόβλημα το δικό σας αν σχεδιάσετε άκαμπτα. Για ένα διώροφο κανένα πρόβλημα. Για μία άκαμπτη υψίκορμη κατασκευή υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Γιατί? Όπως σωστά είπες τα άκαμπτα ανατρέπονται ποιο εύκολα. Τα υψίκορμα άκαμπτα ακόμα ευκολότερα. Όταν ένα υψίκορμο άκαμπτο κτίριο πάει να ανατραπεί, υπάρχει ανάκληση όλου του εμβαδού της κοιτόστρωσης. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να χάσει η κατασκευή μέρος από την στήριξη του εδάφους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα στατικά φορτία να δημιουργούν μεγάλες αντίρροπες ροπές προς την ροπή ανατροπής. Αυτές οι εντάσεις σπάνε την άκαμπτη κατασκευή στα πρέκια. Αυτό πάω να πιάσω Προσπαθώ να σταματήσω την στροφή της άκαμπτης κατασκευής. Αν προσέξεις την αστοχία στο πείραμα στον κόμβο θα δεις ότι ο κόμβος έχει και οριζόντια και κατακόρυφη αστοχία. Η οριζόντια αστοχία προέρχεται από κρουστικές μετατοπίσεις, και η κατακόρυφη από αστήρικτες κατακόρυφες συνιστώσες. Αυτά όταν σχεδιάζουμε άκαμπτα. Για ελαστική σχεδίαση καμία προένταση στην διατομή. Ένα ελατήριο στο δώμα μεταξύ περικοχλίου και δώματος είναι ή άλλη μέθοδος σχεδιασμού https://www.youtube.com/watch?v=sZkCKY0EypM&fbclid=IwAR1BGTZgYETTeZckLOPNtciryYAIJm6kAmNZTUZ-wk89qYMyb5We2J_-HxM

1.ΕΦΑΡΜΟΣΜΈΝΗ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΏΝ
Συγγραφέας Ιωάννης Λυμπέρης
Ανεξάρτητος ερευνητής της αντισεισμικής τεχνολογίας των κατασκευών.
Η αντισεισμική τεχνολογία των κατασκευών στην Ελλάδα διαθέτει εδώ και πολλά χρόνια τους πιο σύγχρονους αντισεισμικούς κανονισμούς στον κόσμο! Εν τούτοις οι κατασκευές δεν αντέχουν σε οποιοδήποτε μεγάλο σεισμό. Υπάρχουν πάρα πολλοί αστάθμητοι παράγοντες οι οποίοι μπορούν να επιφέρουν την καταστροφή και στις ποιο σύγχρονες αντισεισμικές κατασκευές. Βασικά οι συντελεστές που καθορίζουν την σεισμική συμπεριφορά των κατασκευών είναι πολυάριθμοι, και εν μέρη πιθανοτικού χαρακτήρα. (Άγνωστη η διεύθυνση του σεισμού, άγνωστο το ακριβές περιεχόμενο των συχνοτήτων της σεισμικής διέγερσης, άγνωστη η διάρκειά της.) Ακόμα οι μέγιστες πιθανές επιταχύνσεις που δίδουν οι σεισμολόγοι, και καθορίζουν τον συντελεστή αντισεισμικού σχεδιασμού έχουν πιθανότητα υπέρβασης, μεγαλύτερης του 10%.
Ο συσχετισμός των ποσοτήτων όπως είναι οι “αδρανειακές εντάσεις – δυνάμεις απόσβεσης – ελαστικές δυνάμεις- δυναμικά χαρακτηριστικά κατασκευής – αλληλεπίδραση εδάφους κατασκευής – επιβαλλόμενη κίνηση εδάφους” είναι μη γραμμικής κατεύθυνσης . Σύμφωνα με τους σύγχρονους κανονισμούς, ο αντισεισμικός σχεδιασμός των κτιρίων γίνεται με βάση τις απαιτήσεις του ικανοτικού σχεδιασμού και πλαστιμότητας. Η αναπόφευκτη ανελαστική συμπεριφορά υπό ισχυρή σεισμική διέγερση κατευθύνεται σε επιλεγμένα στοιχεία και μηχανισμούς αστοχίας.
Ειδικότερα, η έλλειψη ικανοτικού σχεδιασμού των κόμβων και η σαφώς περιορισμένη πλαστιμότητα των στοιχείων οδηγούν σε ψαθυρές μορφές αστοχίας.
Σκοπός του σύγχρονου αντισεισμικού κανονισμού είναι να κατασκευάσει δομές που: α) Σε συχνούς σεισμούς μεγάλης πιθανότητας να συμβούν δεν θα πάθουν τίποτα, β) Σε σεισμούς μέσης πιθανότητας να συμβούν θα πάθουν μικρές, επιδιορθώσιμες ζημιές και γ) Σε πολύ ισχυρούς σεισμούς μικρής όμως πιθανότητας να συμβούν δεν θα έχουμε απώλειες ανθρώπινων ζωών. Άρα δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τον όρο «απόλυτα” στις αντισεισμικές κατασκευές. Θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τον όρο «ποιοτικές” κατασκευές που σημαίνει εφαρμογή τουλάχιστον των απαιτήσεων όλων των σύγχρονων κανονισμών. Η ποιότητα των κατασκευών και η ασφάλειά τους, είναι και συνάρτηση της οικονομικής κατάστασης των χωρών, μεταξύ των άλλων παραγόντων. Είναι ευνόητο ότι φτωχές χώρες δεν μπορούν να συγκριθούν με χώρες όπου έχουν ακριβούς σύγχρονους αντισεισμικούς κανονισμούς. Συμπέρασμα… δεν υπάρχει απόλυτος αντισεισμικός σχεδιασμός σήμερα, και δεν πρέπει να αναφερόμαστε σε απόλυτο αντισεισμικό σχεδιασμό. Οπότε υπάρχει μεγάλη ανάγκη σήμερα να εφεύρουμε έναν πιο σύγχρονο αντισεισμικό σχεδιασμό ο οποίος να ανταποκρίνεται στον απόλυτο αντισεισμικό σχεδιασμό, με μικρότερο κατασκευαστικό κόστος.

Οι μηχανισμοί και μέθοδοι σχεδιασμού της εφεύρεσης έχουν σκοπό να ελαχιστοποιήσουν τα προβλημάτων που σχετίζονται με την ασφάλεια των δομικών κατασκευών, στην περίπτωση αντιμετώπισης φυσικών φαινομένων όπως ο σεισμός, οι ανεμοστρόβιλοι, και οι ισχυροί άνεμοι. Αυτό επιτυγχάνετε ελέγχοντας τις παραμορφώσεις της δομής. Η βλάβη και η παραμόρφωση είναι στενά συνδεδεμένες έννοιες αφού με τον έλεγχο των παραμορφώσεων ελέγχεται και η βλάβη. Η εφεύρεση ελέγχει επαρκώς τις παραμορφώσεις ανεξαρτήτως της διάρκειας και της έντασης του σεισμού. Ρυθμίζει το λίκνισμα στα όρια της ελαστικής μετατόπισης αποτρέποντας ανελαστική μετατόπιση. Σύμφωνα με την εφεύρεση, αυτό επιτυγχάνεται με μια συνεχή έλξη των παρειών των τοιχωμάτων της κατασκευής προς το έδαφος και του εδάφους προς τα τοιχώματα ενώνοντας τα δύο μέρη σε ένα σώμα. Τις εντάσεις εφαρμόζουν μηχανισμοί πάκτωσης και έλξης. Αποτελούνται από τένοντες, οι οποίοι διαπερνούν ελεύθερα, το σώμα των παρειών ( με την βοήθεια σωλήνων διόδου ) καθώς και το μήκος γεωτρήσεων κάτω από αυτές. Τα κάτω άκρα των τενόντων πακτώνονται στα βάθη των γεωτρήσεων με μηχανισμούς τύπου μεταλλικών παρειών πίεσης, διαστελλόμενων αξονικά προς τα πρανή, με την βοήθεια περιστρεφόμενων αντεστραμμένων και αντικριστών ακτινίων. Το άνω άκρο των πακτώνεται στις παρειές της ανώτατης στάθμης με μηχανισμούς πάκτωσης και έλξης οι οποίοι έχουν την δυνατότητα να επιβάλουν θλιπτικά φορτία στις διατομές των τοιχωμάτων. Η έλξη των τενόντων από τους μηχανισμούς ευρισκόμενοι στα ανώτατα άκρα των παρειών των τοιχωμάτων, καθώς και η αντίδραση σε αυτήν την έλξη προερχόμενη από τα κάτω πακτωμένα άκρα των τενόντων στα βάθη των γεωτρήσεων δημιουργούν την ένωση των τοιχωμάτων με το έδαφος. Πριν την ανέγερση της κατασκευής εφαρμόζουμε έλξη στους τένοντες, διπλάσια των εντάσεων υπολογισμού μεταξύ του ύψους της επιφάνειας θεμελίωσης και του μηχανισμού αγκύρωσης στα βάθη της γεώτρησης. Κατά την έλξη του τένοντα από την επιφάνεια εδάφους, ο μηχανισμός πάκτωσης διαστέλλεται, ασκώντας περιφερειακές ακτινικές πιέσεις προς τα χαλαρά πρανή της γεώτρησης, εξασφαλίζοντας αφενός συμπύκνωση αυτών και αφετέρου μεγάλη τριβή στην διεπιφάνεια των σιαγόνων του μηχανισμού και του εδάφους δημιουργώντας συνθήκες συνάφειας για την πάκτωση του μηχανισμού στο εδάφους. Διατηρώντας τις μηχανικές εντάσεις, γεμίζουμε με ένεμα την οπή, για περαιτέρω πρόσφυση, καθώς και για την προστασία του μηχανισμού από οξείδωση. Ολοκληρώνοντας την πάκτωση στο έδαφος διαθέτουμε έναν μηχανισμό θεμελίωσης εις βάθος ο οποίος επιτυχώς αναλαμβάνει τις ανοδικές, και καθοδικές εντάσεις του πέλματος βάσης. Ακολουθεί η σταδιακή κατασκευή του έργου και η ελεύθερη διέλευση των τενόντων μέσα από τις παρειές των τοιχωμάτων με την βοήθεια σωλήνων διόδου και περικοχλίων για την σταδιακή επέκταση του μήκους. Υπάρχει η δυνατότητα απλής πάκτωσης του άνω άκρου των τενόντων στα ανώτατα άκρα των τοιχωμάτων, ή μπορούμε εναλλακτικά να επιβάλουμε με τον μηχανισμό έλξης, θλιπτικές εντάσεις στην διατομή τους πριν πακτωθούν. Η μέθοδός σχεδιασμού περιλαμβάνει κατασκευή ικανού αριθμού και μεγέθους τοιχωμάτων οπλισμένου σκυροδέματος, με πανταχόθεν διατομές, τοποθετημένα στις κατάλληλες θέσεις, στα οποία οι μηχανισμοί επιβάλουν από τα ανώτατα άκρα τους θλιπτικά φορτία σε όλες τις παρειές της διατομής τους, με σκοπό να εφαρμόσουν ροπές ευστάθειας έναντι των ροπών ανατροπής οι οποίες τους επιβάλλονται από τις πανταχόθεν εδαφικές μετατοπίσεις και τις εντάσεις αδράνειας. Η δύναμη που εφαρμόζει τα θλιπτικά φορτία στις διατομές προέρχεται από μια εξωτερική πηγή, αυτήν του εδάφους θεμελίωσης. Τα τοιχώματα ενδέχεται να βρίσκονται στην περίμετρο του κτιρίου, ( πλην προσόψεων καταστημάτων ) να περιβάλλουν το κλιμακοστάσιο και τον ανελκυστήρα, (ισχυροί πυρήνες) και ενδεχομένως να αποτελούν εσωτερικά τοιχώματα (π.χ. διαχωρισμού διαμερισμάτων) καθ΄ όλο το ύψος του κτιρίου. Η τοποθέτηση πολλών ισχυρών τοιχωμάτων συνεπάγεται βέβαια, λόγο της μεγάλης δυσκαμψίας τους, σημαντική μείωση της θεμελιώδους ιδιοπεριόδου της κατασκευής. Αυτό, σε συνδυασμό και με την θεώρηση q=1, οδηγεί σε αντίστοιχα μεγάλη αύξηση των σεισμικών φορτίων της κατασκευής. Εν τούτης, δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι ακριβώς λόγο των πολλών και ισχυρών τοιχωμάτων αυξάνει περισσότερο η αντοχή ή αντίστροφα μειώνονται τα φορτία διατομής παρά την αύξηση των σεισμικών φορτίων. Τα τοιχώματα κατά το λίκνισμα της κατασκευής παραλαμβάνουν ροπές ( Μ ), ορθές δυνάμεις ( Ν ) ( θλιπτικές και εφελκυσμού ), και τέμνουσες ( Q )Το τοίχωμα υπό την επιβολή των θλιπτικών εντάσεων του μηχανισμού, της τάξεως 50% σθρ., αυξάνει την αντοχή του ως προς τις τέμνουσες ( Q ) κατά 36%. Η επιβολή θλιπτικών δυνάμεων στις διατομές εφαρμόζεται για τον μηδενισμό των εφελκυστικών εντάσεων, την δημιουργία ροπών ευστάθειας και την αύξηση αντοχή της διατομής προς τις τέμνουσες. Η επιβολή θλιπτικών δυνάμεων έχει πολύ θετικά αποτελέσματα καθότι βελτιώνει τις τροχιές του λοξού εφελκυσμού, εξασφαλίζει μειωμένη ρηγμάτωση λόγο θλίψης, αυξάνοντας συγχρόνως την ενεργή διατομή του τοιχώματος.
Τις θλιπτικές δυνάμεις ( Ν ) τις παραλαμβάνει η διατομή του τοιχώματος και τις μεταφέρει στον μηχανισμό πάκτωσης εδάφους, ο οποίος τις στέλνει στα πρανή της γεώτρησης. Ο μηχανισμός πάκτωσης αυξάνει την αντοχή του χαλαρού εδάφους θεμελίωσης δημιουργώντας ισχυρές εδαφικές ζώνες παλαβής φορτίων. Οι ανοδικές εντάσεις του τοιχώματος, και οι κατακόρυφες συνιστώσες φορτίων, δημιουργούν εφελκυσμό ( Ν ) Οι ανοδικές εντάσεις παραλαμβάνονται από τον τένοντα από τους κόμβους της ανώτατης στάθμης και εκτρέποντας αυτές τις κατευθύνει μέσα στο έδαφος, αφαιρώντας την μια εκ των δύο δυνάμεων που δημιουργεί τον εφελκυσμό στην παρειά του τοιχώματος. Κατά αυτήν την μέθοδο σταματά η ανάκληση του πέλματος βάσης καθώς και κάμψη του τοιχώματος, αιτίες οι οποίες δημιουργούν τις ροπές ( Μ ) στους κόμβους υπεύθυνες για την κάμψη του κορμού των στοιχείων του φέροντα οργανισμού.Οι εντάσεις εφελκυσμού ( Ν ) στην παρειά, πλέον δεν υφίστανται.Με την μέθοδο σχεδιασμού, πάκτωσης των κόμβων της ανώτατης στάθμης με το έδαφος ευελπιστώ να εκτρέψω τις εντάσεις αδράνειας της κατασκευής μέσα στο έδαφος, αφαιρώντας αυτές από τις περιοχές που οδηγούνται σήμερα, προλαμβάνοντας και αποτρέποντας τις παραμορφοσιακές ιδιομορφές που είναι τόσες πολλές όσες είναι και οι διαφόρων κατευθύνσεων μετατοπίσεις του σεισμού, ώστε η ένταση στον φορέα να είναι περιορισμένη, εξασφαλίζοντας συγχρόνως μία πιο ισχυρή φέρουσα ικανότητα του εδάφους θεμελίωσης. Με την σωστή διαστασιολόγιση των τοιχωμάτων και την τοποθέτησή τους σε κατάλληλες θέσεις αποτρέπουμε τον στρεπτοκαμπτικό λυγισμό σε ασύμμετρες και μεταλλικές υψίκορμες κατασκευές. Η γεώτρηση μας δείχνει την ποιότητα του εδάφους θεμελίωσης το οποίο κρύβει πολλές εκπλήξεις λόγο της φυσικής του ανομοιογένειας . Η πάκτωση κατασκευής εδάφους δεν επιτρέπει κατακόρυφες αναπηδήσεις , εξαλείφοντας τις κρουστικές εντάσεις οι οποίες αυξάνουν τα φορτία κατασκευής και εδάφους. Διατηρεί την κατασκευή, μέσα στα όρια μετατόπισης της ελαστικής φάσης, ανεξαρτήτως τις έντασης και διάρκειας του σεισμού, αποτρέποντας τον συντονισμό.
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΣΥΝΑΦΕΙΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΛΥΣΕΙΣ
Η συνεργασία μεταξύ σκυροδέματος και χάλυβα επιτυγχάνεται με τη συνάφεια. Με τον όρο συνάφεια ορίζεται η συνδυασμένη δράση των μηχανισμών που παρεμποδίζουν τη σχετική ολίσθηση μεταξύ των ράβδων του οπλισμού και του σκυροδέματος που τις περιβάλλει. Οι επιμέρους μηχανισμοί της συνάφειας είναι η πρόσφυση, η τριβή και, για την περίπτωση ράβδων χάλυβα με νευρώσεις, η αντίσταση του σκυροδέματος το οποίο εγκλωβίζεται μεταξύ των νευρώσεων. Η συνδυασμένη δράση των μηχανισμών αυτών θεωρείται ισοδύναμη με την ανάπτυξη διατμητικών τάσεων στη διεπιφάνεια σκυροδέματος και χάλυβα. Όταν οι τάσεις αυτές φθάσουν στην οριακή τιμή τους επέρχεται καταστροφή της συνάφειας με τη μορφή διάρρηξης του σκυροδέματος κατά μήκος των ράβδων και αποκόλλησης των ράβδων χάλυβα. Α)Το πρώτο πρόβλημα της συνάφειας δημιουργείται από την υπεραντοχή του χάλυβα, η οποία στρέφει την αστοχία σε διατμητική μορφή, και είναι άκρως ψαθυρή. Για να αντιμετωπιστεί, πρέπει να εξασφαλίσουμε την μη διατμητική αστοχία σκυροδέματος. Εν μέρει η μείωση των τάσεων επιτυγχάνεται με αύξηση της επικάλυψης και μείωση της διαμέτρου των ράβδων του οπλισμού. Η αύξηση της οριακής τιμής τους επιτυγχάνεται με αύξηση της αντοχής του σκυροδέματος. Η παρουσία εγκάρσιου οπλισμού δρα ευνοϊκά περιορίζοντας το άνοιγμα των αναπτυσσόμενων ρωγμών.
1) Ζητούμενο. Μια μέθοδος όπου το σκυρόδεμα να παραλαμβάνει εντάσεις θλίψης και ο χάλυβας εντάσεις εφελκυσμού. Β) Δεύτερο πρόβλημα διαφοράς δυναμικού. Κατά την κάμψη των καθ ύψος τοιχωμάτων αναπτύσσονται εντάσεις θλίψης στην μία παρειά και εντάσεις εφελκυσμού στην άλλη παρειά. Όταν οι εντάσεις φθάσουν σε οριακό σημείο επέρχεται αστοχία σε μια συγκεκριμένη περιοχή της διατομής στο κάτω μέρος του τοιχώματος του ισογείου η οποία ονομάζεται κρίσιμη περιοχή αστοχίας στην οποία παρατηρείτε η μέγιστη συγκέντρωση εντάσεων θλίψης και εφελκυσμού. Είναι η περιοχή κάμψης της παρειάς του τοιχώματος όπου διαχωρίζουν την φορά τους οι δυνάμεις εφελκυσμού, σε αριστερόστροφη και δεξιόστροφη κατεύθυνση, και η περιοχή της άλλης παρειάς, όπου συγκρούονται οι θλιπτικές δυνάμεις. Η αντίθεση των δυνάμεων του εφελκυσμού σε αυτή την περιοχή, διαχωρίζει τον κορμό του τοιχώματος σε δύο τμήματα αντίθετης δυναμικής με διαφορά δυναμικού. Η κάτω περιοχή, έχει να παραλάβει μεγαλύτερες εντάσεις λόγο των μεγάλων ροπών που κατεβάζει ο μοχλοβραχίονας του υποστυλώματος, με μικρότερο μήκος συνάφειας από αυτήν του άνω μέρους, που εκτείνεται μέχρι το δώμα με αποτέλεσμα την πρόωρη εξόλκευση του χάλυβα του κάτω μέρους.
2) Ζητούμενο Μια μέθοδος συνεργασίας σκυροδέματος χάλυβα η οποία να μην παρουσιάζει διαφορά δυναμικού.
Γ) Τρίτο πρόβλημα μοχλοβραχίονα.Τα τοιχώματα καθ ύψος, αποτελούν ισχυρούς μοχλοβραχίονες, με υπομόχλιο που εμφανίζεται στο σημείο κάμψης και άρθρωση, ευρισκόμενη στην παρειά του πέλματος θεμελίωσης, που θλίβεται. Η μέθοδος όπλισης του σκυροδέματος, με τον μηχανισμό της συνάφειας, επιτρέπει στον μοχλοβραχίονα να πολλαπλασιάζει και να κατεβάζει μεγάλες ροπές στην βάση, καταπονώντας την διατομή του τοιχώματος. Επίσης οι ροπές που κατεβάζει ένα μεγάλο τοιχώματα σε συνεργασία με την άρθρωση βάσης , είναι αδύνατον να παραληφθούν από την κλασική μέθοδο κατασκευής της πεδιλοδοκού. Ζητούμενο. Μία μέθοδος όπλισης του σκυροδέματος η οποία να αποτρέπει τον μηχανισμό του μοχλοβραχίονα και τον πολλαπλασιασμό των εντάσεων ροπής.
Η ΛΥΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΣΥΝΑΦΕΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΜΕΘΟΔΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ
Α) Στην μέθοδο σχεδιασμού το σκυρόδεμα παραλαμβάνει μόνο εντάσεις θλίψης και ο χάλυβας μόνον εντάσεις εφελκυσμού. Ξέρουμε ότι το σκυρόδεμα αναλαμβάνει 12 φορές μεγαλύτερες εντάσεις θλίψης από ότι εφελκυσμού, και ότι ο χάλυβας διαθέτει υπέρ αντοχές στον εφελκυσμό.
Συμπέρασμα Η απουσία διατμητικής αστοχίας, λόγο της ελεύθερης διέλευσης του τένοντα μέσα από τις διατομές σκυροδέματος του τοιχώματος με την βοήθεια των σωλήνων διόδου, σε συνδυασμό, με την υπεραντοχή του σκυροδέματος σε εντάσεις θλίψης, καθώς και την υπεραντοχή του χάλυβα σε εντάσεις εφελκυσμού, είναι τρις παράγοντες που προσφέρει η νέα μέθοδος οι οποίοι συντελούν σε υπεραντοχές της κατασκευής, με λιγότερο χάλυβα. Διότι με αυτήν την μέθοδο δεν αστοχεί πρόωρα το σκυρόδεμα δίνοντας την δυνατότητα στον χάλυβα να εξαντλήσει τις υπεραντοχές του στον εφελκυσμό. Αποτέλεσμα οικονομία χάλυβα και μεγαλύτερη αντοχή. Το μόνο που πρέπει να υπολογιστεί είναι οι διατομή του σκυροδέματος να έχει τις απαιτούμενες αντοχές προς τις καθοδικές εντάσεις θλίψης και τις ανάλογες αντοχές να παρέχει και ο χάλυβας προς τις ανοδικές εντάσεις ανατροπής.
Β) Η νέα μέθοδος σχεδιασμού δεν παρουσιάζει διαφορά δυναμικού όπως παρουσιάζεται στον μηχανισμό της συνάφειας. Οι εντάσεις εφαρμόζονται στα άκρα του τένοντα. Στο μεν άνω άκρο εντάσεις θλίψης, προερχόμενες από την ροπή ευστάθειας του μηχανισμού, έναντι των ανοδικών εντάσεων της ροπής ανατροπής της παρειάς του τοιχώματος. Στην κάτω άκρη του τένοντα έχουμε εντάσεις τριβής μεταξύ των σιαγόνων του μηχανισμού πάκτωσης και των πρανών της γεώτρησης. Οι δε εντάσεις εφελκυσμού στην διατομή του τένοντα διαχωρίζουν την φορά τους στο μέσον του μήκους του. Αποτέλεσμα. Καταμερισμός εντάσεων, ισοζύγιο ισορροπίας εντάσεων.
Γ) Η νέα μέθοδος σχεδιασμού καταργεί τον μηχανισμό του μοχλοβραχίονα ευρισκόμενος καθ ύψος οπότε και τις μεγάλες ροπές που κατεβάζει. Ο μηχανισμός στο άνω άκρο παραλαμβάνει μια εκ των δύο δυνάμεων που δημιουργούν την ροπή ανατροπής του τοιχώματος και τον εφελκυσμό στην μια παρειά του, είναι αυτή της ανοδικής δύναμης, και εκτρέποντας αυτήν την στέλνει μέσα στο έδαφος. Αυτό σημαίνει ότι α) Αφαιρεί εντάσεις από τον φέροντα οργανισμό β) Αφαιρεί εντάσεις από τον τένοντα του μηχανισμού διότι καταργεί τον μηχανισμό δημιουργίας εντάσεων του μοχλοβραχίονα γ) Δεν κατεβάζει ουδεμία ροπή στην βάση.
Πείραμα Μέτρηση ανώτερης επιτάχυνσης .
https://www.youtube....h?v=RoM5pEy7n9Q
Έκανα διάφορα πειράματα μικροκλίμακας με δοκίμιο κλίμακας 1 προς 7, μάζας 900kg με οπλισμό διπλό κάνναβο 5Χ5 cm Φ/1,5mm, με υλικό σκυροδέματος σε μικροκλίμακα . Χρησιμοποίησα Άμμο με τσιμέντο αναλογίας 1 μέρος τσιμέντου 6
μέροι άμμου. Πλάτος ταλάντωσης 0,15m Μετατόπιση 0,30m Πλήρη ταλάντωση 0,60m Συχνώτητα 2 Hz Επιτάχυνση σε ( g ) a=( -(2*π*2)^2 * 0,15 ) / 9.81
a=3,14χ2=6,28χ2=12,56X12,56=157,754X0,15=23,6631/9,81=2,41g φυσικού σεισμού. Δύναμη αδράνειας (F) ισόγειο F=m.α 450 Χ 23,663= 10648 Newton ή 10,65 kN.
πρώτος όροφος 450 Χ 23,663= 10648 Newton ή 10,65 kN.
Σύνολο δύναμης F ( Αδράνεια ) 10,65 + 10,65 = 21,3 kN
Ροπή Αδράνειας
Δύναμη Χ Ύψος ^2
Ισόγειο 10,65Χ0,67Χ0,67= 4,8 kN
Πρώτος όροφος 10,65Χ1,35Χ1,35 = 19,4 kN
Σύνολο Ροπή Αδράνειας 4,8+19,4 = 24,2 Kn
Ο όρος μέτρηση μπορεί να σημαίνει είτε απαρίθμηση με χρήση των φυσικών αριθμών, είτε σύγκριση της ποσότητας κάποιου φυσικού μεγέθους με ένα πρότυπο, δηλαδή σύγκριση με κάποια σταθερή ποσότητα του ίδιου φυσικού μεγέθους. Δηλαδή μέτρησα τις ζημιές στο ίδιο φυσικού μεγέθους σεισμικό δοκίμιο σε δύο φάσεις. Κατ αρχήν όταν αυτό έφερε την ευρεσιτεχνία μου, https://www.youtube....h?v=RoM5pEy7n9Q και κατόπιν τις ζημιές που έπαθε χωρίς την ευρεσιτεχνία μου https://www.youtube....h?v=l-X4tF9C7SE Αυτά είναι συγκρίσιμα ομοιογενή φυσικά Γίνονται για να συγκριθεί η μέθοδος σχεδιασμού της ευρεσιτεχνίας με αυτήν του σημερινού αντισεισμικού σχεδιασμού. Τα αποτελέσματα της σύγκρισης είναι εμφανή προς το τέλος αυτού του βίντεο το οποίο περιλαμβάνει και τα δύο πειράματα δίπλα δίπλα στην οθόνη ώστε να συγκρίνετε τις δύο μεθόδους μαζί προς όλες τις μετρήσεις. ( μέτρηση ζημιών, επιτάχυνσης κ.λ.π )
https://www.youtube....P61hGQa_OO5W_nQ
Ιστοσελίδα πειραμάτων https://www.youtube....le_polymer=true

Το πάρα πάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεχνικό συνδρομητικό τεχνικό επιστημονικό περιοδικό αναφοράς < Σύγχρονη τεχνική επιθεώρηση > Έχει τίτλο Εφαρμοσμένη έρευνα στην αντισεισμική τεχνολογία κατασκευών https://www.technical...-07-05-20-09-12
Δεν μπορώ να δημοσιεύσω νέα ανάρτηση λόγο τεχνικού προβλήματος για τον λόγο αυτό την προσθέτω εδώ.
1) Στον σεισμό τα τοιχώματα και οι κολόνες δέχονται εντάσεις θλίψης και εφελκυσμού όταν κάμπτονται.
2) Στον σεισμό τα τοιχώματα και οι κολόνες δέχονται εντάσεις ροπών στην συμβολή των κόμβων που συνδέονται με τα δοκάρια.
3) Στον σεισμό τα τοιχώματα και οι κολόνες δέχονται τέμνουσες εντάσεις, οι οποίες είναι μεγαλύτερες κοντά στην βάση.
4) Στον σεισμό το έδαφος κάτω από το πέλμα βάσης δέχεται αυξημένα φορτία λόγο της στροφής - ροπής του πέλματος βάσης που του επιβάλετε από το λίκνισμα του τοιχώματος και τις εντάσεις αδράνειας.
Η πατέντα ή αλλιώς ο νέος αντισεισμικός σχεδιασμός των κτιρίων με την μέθοδο της εφεύρεσης ο οποίος ενώνει τα ανώτατα άκρα των τοιχωμάτων με το έδαφος έχει την λύση για τις άνω 4 καταστροφικές εντάσεις που δημιουργεί ο σεισμός με αποτέλεσμα την κατάρρευση της κατασκευής.
1) Για να αντιμετωπίσει εξαλείφοντας την κάμψη του τοιχώματος ο μηχανισμός της ευρεσιτεχνίας παραλαμβάνει την ανοδική ένταση από το ανώτατο άκρο του τοιχώματος ( δημιουργούμενη από την στροφή του κατά το λίκνισμα και είναι υπεύθυνη για τον εφελκυσμό που δημιουργείτε ) και την μεταβιβάζει μέσα στο έδαφος, αφαιρώντας αυτήν την ένταση από το σώμα του τοιχώματος.
2) Οι ροπές στους κόμβους δεν υφίστανται πια, αφού η πάκτωση των ανώτατων άκρων των τοιχωμάτων με το έδαφος κάτω από την βάση σταματά το λίκνισμα και την στροφή του αιτίες που δημιουργούν τις ροπές στους κόμβους.
3) Η ευρεσιτεχνία αυξάνει έως και 40% την αντοχή του τοιχώματος ως προς τις τέμνουσες όταν επιβάλει δια του μηχανισμού της από το δώμα θλιπτικές εντάσεις στις διατομές τους.
4) Ο μηχανισμός πάκτωσης της ευρεσιτεχνίας είναι σαν ένα μεγάλο ούπα με την βίδα. Όπως όταν βιδώσεις μία βίδα με ούπα μέσα σε μία τρύπα στον τοίχο μετά δεν μπορείς ούτε να την τραβήξεις έξω ούτε να την σπρώξεις μέσα, έτσι ακριβώς δουλεύει και ο μηχανισμός πάκτωσης, προστατεύοντας κατ αυτόν τον τρόπο την παραμόρφωση του εδάφους θεμελίωσης αφού το πέλμα βάσης πατάει επάνω στην πάκτωση του μηχανισμού.
Αν οι πολιτικοί μηχανικοί έχουν αντίρρηση σε αυτά που λέω, ας μου το πουν εξηγώντας τον λόγο αντίρρησης.
Ακόμα ας μου πουν αν υφίσταται χωρίς την κάμψη και τις ροπές η κρίσιμη περιοχή αστοχίας.
και αν υπάρχει διατμητική αστοχία του σκυροδέματος επικάλυψης ( στην διεπιφάνεια σκυροδέματος χάλυβα ) όταν ο τένοντας προέντασης διαπερνά τις παρειές άνευ συνάφειας.
Ο μηχανισμός πάκτωσης εδάφους κατασκευάζετε για να δοκιμαστεί σε μεγάλες εντάσεις έλξης μέσα σε φυσικό μαλακό έδαφος σε πλήρη κλίμακα
................
Και το δικό μου ... καμία σχέση σε αντοχές με τις υπάρχουσες πακτώσεις... Ο μηχανισμός διαστέλλεται απεριόριστα . Κάνει για έδαφος και βράχο. Εξασκεί απεριόριστες υδραυλικές και μηχανικές εντάσεις προς τα τοιχώματα της γεώτρησης σε απεριόριστο βάθος. Η πάκτωση που προσφέρει μηχανικά, είναι η επιπλέον ένταση πρόσφυσης που προσφέρει από τις υπάρχουσες πακτώσεις, διότι καμία από αυτές δεν εξασκεί μηχανικές εντάσεις προς τα πρανή της γεώτρησης.

Υπάρχει η δυνατότητα σκυροδέτησης της οπής και συγχρόνως διόρθωσης των εντάσεων προς τα πρανή ανά διαστήματα, το οποίον δεν συμβαίνει με τις άλλες αγκυρώσεις!

Υπάρχει η δυνατότητα πρόσφυσης με μηχανικές εντάσεις + σκυροδέτηση καθ όλο το ύψος της γεώτρησης.

Το κυριότερο όμως πλεονέκτημα αυτού του μηχανισμού είναι ότι κάθε κατακόρυφη ορθή ένταση εφελκυσμού και θλίψης την εκτρέπει προς την περιφέρεια της γης. Δηλαδή την κατακόρυφη έλξη την μετατρέπει σε οριζόντια δύναμη προς τα πρανή της γεώτρησης και τα κατακόρυφα φορτία τα μετατρέπει σε οριζόντια δύναμη προς τα πρανή της γεώτρησης. Με λίγα λόγια μικραίνει ο κίνδυνος αστοχίας του εδάφους. Οι άλλες πακτώσεις ωθούν το έδαφος προς τα επάνω και προς τα κάτω, ενώ αυτός ο μηχανισμός ωθεί το έδαφος προς την περιφέρεια της γης.
Θα ονόμαζα τον μηχανισμό αυτόν < εκτροπέα δυνάμεων προς διαφορετική κατεύθυνση. >

Πιστεύω ότι δημιούργησα την ισχυρότερη πάκτωση εδάφους στον πλανήτη. Θα το δείξουν τα πειράματα!

Η απλή πάκτωση ή η προένταση μεταξύ του εδάφους και της ανώτατης στάθμης των παρειών ενός τοιχώματος

( ενός σκελετού οικοδομής,) με τένοντες άνευ συνάφειας σταματά την ροπή ανατροπής και την κάμψη των, οι οποίες είναι οι μοναδικές αιτίες που επιφέρουν παραμόρφωση σε όλο τον φορέα. Χωρίς παραμόρφωση δεν υπάρχει αστοχία. Μερικοί που κάνουν τους επιστήμονες θέλουν να μου πουν ότι αυτό δεν συμβαίνει. Τους απέδειξα ότι αυτό συμβαίνει και με θεωρεία και με προσομοίωση και με πειράματα. Μένει να αποδείξω την ικανότητα του μηχανισμού και του εδάφους να παραλάβει αυτές τις εντάσεις σχεδιασμού.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΗ ΛΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΜΠΕΡΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΔΙΩΓΜΟΝ!
https://www.youtube....BH_uCBJttUWOlLM

Ο χρήστης seismic επεξεργάστηκε αυτό το μήνυμα: 26 Φεβρουάριος 2020 - 10:57 μμ